98209

Prędkość dźwięku - c - jest to prędkość z jaką dźwięki rozchodzę się w ośrodku i można ją zapisać w następującej postaci:

c =y*f; y - długość fali, cm; f - liczba drgań, (częstotliwość) s-1 Prędkość akustyczna - u - jest to średnia prędkość drgającej cząstki U=a*cb; a • amplituda drgań, cm, w- prędkość kątowa, rad/s

Ruch drgający przenosi się w postaci fal. Wytworzenie się fali w ośrodku polega na powstaniu zaburzenia gęstości ośrodka w postaci chwilowych zagęszczeń i rozrzedzeń, które powodują chwilowe zmiany ciśnienia w otoczeniu zaburzenia.

Naprzemienne zagęszczenie i rozrzedzenie powoduje powstanie okresowego ciśnienia zmiennego.

Ciśnienie akustyczne - kwadrat średniej wartości ciśnienia w danym okresie. Ciśnienie to zmienia się w różnych punktach pola akustycznego. Dźwięk jest tym głośniejszy im więcej drga cząsteczek powietrza ze strefy centralnej, zatem im większa jest amplituda drgań „a", a tym samym ilość zagęszczeń lub rozrzedzeń. Jednostką miary ciśnienia akustycznego jest N/m2.

Między ciśnieniem akustycznym p, a prędkością akustyczną u występuje zależność: p=u*pc;

u - prędkość akustyczna, cm,; p- gęstość ośrodka, kg/m3,; pc - opór akustyczny, kg/m2s.

Intensywność dźwięku- energia akustyczna płynąca w ciągu 1 sekundy przez powierzchnię lm2.

I = p*u Dla powietrza o temperaturze 20oC intensywność dźwięku wynosi: / = ^p2v*

413m2

Moc dźwięku P - (niemierzalna bezpośrednio) moc wysłana ze źródła dźwięku, np. przez kulistą powierzchnię S wokół tego źródła.

Dla powietrza: P= S* I =400S*u2 (mikroW)

Podczas zwykłej rozmowy, w odległości 1 m od ust mówiącego powstaje ciśnienie akustyczne ok. 0,002 Pa. Najmniejszy wychwytywany dźwięk ma ciśnienie 210-5 Pa a granica bólu to ok. 20 Pa.

Gęstość energii akustycznej E -zawarta w jednostce przestrzeni energia dźwięku. Dla fal płaskich E = l/c. W pomieszczeniach zamkniętych wg teorii pogłosu, źródło dźwięku o mocy P wytwarza gęstość energii akustycznej E=4P/Ac(A -absorpcja ścian w m2)

Każdy dźwięk, zgodnie z zasadą Fouriera można rozłożyć na zwykłe drgania sinusoidalne. Gdy na skali częstotliwości naniesie się intensywność poszczególnych drgań, otrzymuje się widmo dźwięku. Najniższe drganie nazywa sie drganiem podstawowym a wyższe -tonami górnymi. Szumy mają widma ciągłe z mniej lub bardziej wydatnymi szczytami dla pewnych częstotliwości. Gdy poziom ciśnienia akustycznego jest stały dla wszystkich częstotliwości mówi się o szumie białym. Znajomość widm szumów jest bardzo ważna przy zwalczaniu hałasów, gdyż ucho ocenia szumy na podstawie częstotliwości. Istotny z punktu widzenia technicznego zakres częstotliwości jest zawarty między 50-1000 Hz. Dla wentylacji średnie częstotliwości obejmują 8 pasm oktawowych.

Ocena w skali A Próg słyszalności - najsłabszy szmer słyszalny przez zdrowe ucho ludzkie ma