Użyteczność krańcowa - przyrost użyteczności całkowitej związany z konsumpcją dodatkowej jednostki danego dobra
Pierwsze prawo Gossena (malejącej użyteczności krańcowej) - wraz ze wzrostem ilości konsumowanego dobra jego użyteczność krańcowa maleje
Drugie prawo Gossena - tendencja do wyrównywania się użyteczności krańcowych różnych dóbr
Stan równowagi gospodarstwa domowego - gdy stosunki użyteczności krańcowych wszystkich nabywanych dóbr do cen tych dóbr są identyczne; gdy osiąga optymalną kombinację konsumowanych dóbr Konsument woli mieć więcej dóbr niż mniej
Krzywa obojętności - łączy punkty reprezentujące różne ilościowe kombinacje dwóch dóbr, jednakowo dla konsumenta atrakcyjne lub obojętne, gdyż reprezentuje ten sam poziom użyteczności całkowitej
Krańcowa stopa substytucji - ilość jednostek jednego dobra, z któiych gospodarstwo domowe musi zrezygnować, aby zwiększyć o jedną jednostkę ilość jakiegoś drugiego dobra, bez zmiany użyteczności całkowitej
Mapa potrzeb gospodarstw a domow ego układ krzywych obojętności
Malejąca krańców a stopa substytucji - za każdą jednostkę jednego dobra, konsument musi
poświęcić coraz mniej jednostek drugiego dobra
Linia ograniczenia budżetowego - linia łącząca punkty reprezentujące różne kombinacje dóbr, których cena jest jednakowa
Nachylenie linii ograniczenia budżetów ego - wyznacza je stosunek ceny dobra A do ceny dobra B
Zmiany nachylenia linii ograniczenia budżetowego wynikają, przy danych dochodach, ze zmiany cen dóbr
Zmiany dochodu gospodarstwa domowego, przy nie zmienionych cenach dóbr A i B, będą powodowały przesuwanie się linii ograniczenia budżetowego w górę lub dół, bez zmiany nachylenia tej linii
Punkt równowagi gospodarstwa domowego - punkt styczności linii ograniczenia budżetowego z krzywą obojętności