Stopa inwestycji (i) zależy od;
■ tego. jaką część dochodu narodowego przeznaczymy na ten cel
■ oszczędności - akumulacji; odbudowa aparatu inwestycyjnego wymaga oszczędności.
W gospodarce zamkniętej zwiększanie inwestycji jest możliwe tylko i wyłącznie kosztem konsumpcji. A zatem stopa inwestycji równa jest stopie akumulacji wewnętrznej (oszczędności).
gospodarka zamknięta -> i = O
i - przeciętna stopa inwestycji
W Chinach w latach 50.-60. postanowiono dochód narodowy podzielić w następujący sposób: 80% na inwestycje i 20% na konsumpcję. Było to zaprzeczeniem praw ekonomicznych. Zbyt niska konsumpcja sprawiła, że „odtwarzanie" siły roboczej było bardzo niskie. Barierą rozwoju inwestycji jest niedostateczna akumulacja wewnętrzna - tzw. bariera akumulacji wewnętrznej.
W gospodarce otwartej, gdy uwzględnia się handel zagraniczny, rozmiary inwestycji są równe wielkości akumulacji wewnętrznej skorygowanej o saldo handlu zagranicznego.
gospodarka otwarta -> i = O + Im - Ex
i - przeciętna stopa inwestycji O - oszczędności Im - stopa importu Fx - slnna fiksnnini
A zatem w gospodarce otwartej równanie stopy wzrostu gospodarczego zmodyfikuje się - biorąc pod uwagę inwestycje w gospodarce otwartej, a więc i = O + Im - Ex:
r = B(0 + Im + Ex)
Jeżeli import przewyższa eksport (ujemne saldo handlu zagranicznego) to kraj może realizować wyższą stopę inwestycji, niżby to mogło wynikać z rozmiarów akumulacji wewnętrznej (oszczędności). Ale jeżeli deficyt w handlu zagranicznym obejmuje dobra inwestycyjne, a nie konsumpcyjne, to nadwyżka importu musi mieć charakter dóbr trwałych (inwestycyjnych) - inaczej zostanie skonsumowana. Aby zrealizować nadwyżkę importu nad eksportem, należy znaleźć sposób finansowania importu.
Źródła finansowania deficytu handlowego:
a. darowizny - zagranica daje nam tę nadwyżkę;
b. pomoc inwestycyjna - zagranica udostępnia nadwyżkę importu na korzystnych warunkach, np. za 90% wartości rynkowej;