4
I ZŁOTE CZASY PKOROKÓW. 209
ksandryi nie umieli doliczyć się owego zbiegu dni w stuleciu 38. przed Chrystusem: szukali tego zjawiska po różnych stuleciach. Niektórzy, np. Klemens aleksandryjski, zauważyli, że w r. 228 po Chr. wielkanoc wypadnie dnia 6/4 po pełni 5/4, zatem nów 23/3, a księżyc widoczny już po nowiu będzie świecił w nocy z wtorku 25/3 na środę, czyli na równonocnię juliańską. Stąd wedle zasady indykcyonu szukali tego zbiegu dni przed iloczynami lat 532 X 8, 532 X 9> 5320, 532 X H? aż tu znaleźli zarówno szukane zjawisko jak liczbę lat 5852 od Adama wedle Biblii 70-ciu aź do roku 228, zatem wyliczyli,
że Chrystus urodził się w roku 5624 od Adama1), a w roku
>
194 po Chr. umarł Kommod, czyli w roku świata 5820, w którym pisał to św. Klemens; za nim tę chronologię powtarzają Teofanes, Cyprian, Ambroży. Znów inni zauważyli, że na rok 345 po Chr. wielkanoc wypadała dnia 7/4, po pełni 2/4, zatem nów i ówczesna równonocnia we środę 20/3. Stąd wedle zasady indykcyonu szukali tegoż zbiegu równonocni z nowiem
we środę przed okresem lat 5852 i znaleźli, że Chrystus uro-
*
dził się w lat 5508 od Adama. Słowem nadliczali 17 albo 18 stuleci do żydowskiej ery biblijnej i znajdowali, że światu brakło ledwo paręset łat do końca sześciu tysiącleci w roku, gdy Chrystus urodził się w zapowiedzianej pełni czasów. Tę pełnię czasów aleksandryjczycy pojęli w świetle chronologii, stąd widzieli wskazówkę o końcu świata w słowach Pawła apostoła, choć ten nauczyciel Wiary nie chronologię wykładał, tylko świadczy, że co starozakonnym napisano w figurach, to służy do przestrogi dla chrześcijan, ,,na które przyszły końce wieków;2) gdy przyszło wypełnienie czasów, zesłał Bóg Syna Swego 3), mówiwszy Bóg dawno przez proroki, na ostatek tych dni mówił do nas przez Syna4). Prawdę mianowicie przystępną dla prostoty pierwszych chrześcijan wypowiadał św. kaznodzieja narodom, że dla nich nadeszły czasy zupełnego Miłosierdzia, o których przepowiadali prorocy. Tę prawdę z ust kaznodziei,
tę jego duchową pełnię wieków Aleksandryjczycy zastosowali
• 1
14
P. G. t. 8, str. 876—877. 2) 1 Kor. 10, 11.
' 3) Gal. 4, 4. 1) Żyd. 1, 1—2.
p. r. t. cxxxi.