1352737939

248    OD 8. DO 15. GRUDNIA 1914 R.

krzyczały, a kule jak pioruny bezustannie biły, jeden pisk, jęk i trzask rozlegał się wokoło. Nie wiedząc co począć w tej strasznej godzinie, powiedziałam ludziom : ,,Chodźmy do gróbka, do Błog. Fundatorów naszych!'⁴ Na co wszystko co żyło rzuciło się za mną i z płaczem zeszliśmy do gróbka, błagając tam wstawiennictwa i opieki Błog. Fundatorów naszych dla klasztoru i wsi okolicznych. Groza jednak nie zmniejszyła się wcale — owszem ziemia jeszcze więcej się trzęsła, cały klasztor drżał w podwalinach swoich, zdawało się, że sklepienie runie na głowy nasze. Pod grozą tych strasznych wrażeń wychodzimy na górę ledwie żywi tutaj dowiadujemy się o nowem nieszczęściu, jakie w tej właśnie chwili klasztor spotkało, oto trzy stodoły nasze naprzeciw klasztoru w Staniątkach zapaliły się od szrap-nela i w mgnieniu oka doszczętnie spłonęły z żytem i jęczmieniem. Spalił się również budynek z kieratem, sieczkarnia i dwa brogi słomy. Nikt z naszych ludzi nie odważył się iść ratować, gdyż kule jak grad padały w podwórcu. Jedynie Moskale rzucili się w stronę ognia z energicznym ratunkiem, czuwając, aby pożar dalej się nie rozszerzył; leżało to w ich interesie, gdyż obok przyległego do palących się stodół zabudowania mieli ogromny skład swojej amunicyi. Dzięki ich ratunkowi

ogień zlokalizował się i dalej nie rozszerzył się, dopalając się

*

na miejscu.

«

Chwile grozy.

Już od samego rana strasznie się zapowiadał ten dzień fatalny. Wśród huku armat wyszła Msza św. do bocznego ołtarza Pana Jezusa Ukrzyżowanego. Miał ją Ks. Kurcz blady i wylękły. Nagle bez żadnej przyczyny zgasła świeca podczas nabożeństwa, co ludzi obecnych ogromnie przejęło. Do dzisiejszego dnia odprawiałam brewiarz sama w chórze na głos, pragnąc, by chwała Boża nie ustała mimo nieobecności sióstr. Nie odstraszyły mię od tego groźne strzały, ani kulki karabinowe, wybijające szyby i wpadające do chóru. W chórze czułam się dziwnie spokojną i pewną byłam, że mi się nic złego nie stanie. Na stanowczy dopiero zakaz 0. Superiora, aby nie na-