1352737957
264 OD 8. DO 15. GRUDNIA 1914 R.
0 zgrozo! pada ów nieszczęśliwy granat, który tyle narobił spustoszenia i wycisnął łez tyle i kładzie biednych męczenników na miejscu, a rozpękłszy się sieje wokoło zniszczenie
1 śmierć!
Z położenia ciał znalezionych i śladów krwi wnosić można,, że O. Kurcz padł odrazu zabity, zaś O. Superyor chodził jeszcze pokrwawiony, lejąc obficie krew drogą, aż padł bezsilny na bok, niedaleko swojej celi. Męczył się jeszcze z godzinę, bo kiedy pierwszy raz go znaleziono, wtedy ruszył jeszcze głową i skończył życie. Czas uderzenia tego granatu potwornego wskazał zegar starożytny na dormitarzu, który wskutek ogromnego wstrząśnienia klasztorem, stanął o godzinie 3-ej w piątek popołudniu. Zegar ten regulował i nakręcał tymczasowo w nieobecności zakonnic O. Kurcz.
*
Ciężkie zranienie drugiej służącej.
Nie skończyło się na ofierze życia dwóch naszych po-ległych Ojców; ten sam granat rozpękłszy się, miotał kulami i kawałami żelaza po całym korytarzu. Stojąca tam opodal stara służąca została trafiona kilkoma kulami. Jedna z tych przeszyła na wskroś jej stopę, wylatując podeszwą, druga trafiła w biodro i utkwiła głęboko w ciele. Pod wrażeniem strasznego bólu i pędu powietrza, upadła dziewczyna nieprzytomna na ziemię. Spódnicę na niej kule potargały, zalała się krwią całar bo i w głowę została zranioną. Rumowisko, proch i dym za-sypał ją całą, że się podnieść nie mogła. Opowiada : ,,że leżąc na ziemi myślała, że już zabita**. Po długiej chwili przyszedłszy nieco do siebie, podnosi się z ciężką biedą, przeciera oczy i patrzy : ,,Cóż za okropny widok! Niebo nad głową otwarte, korytarz
s
cały zawalony zgruchotanem sklepieniem i kamieniami, a Ojców
b
przed chwilą tu stojących — już nie ma! Pomimo strasznego* cierpienia, zapomina poczciwa dziewczyna o sobie i wpada jej myśl, że Ojcowie napewno zostali zabici, Z tym więc krzykiem: ,,Moi Ojcowie, moi drodzy Ojcowie, wy pewnie zabici!** wlecze się z wysiłkiem, opierając się o ścianę na dół do piwnicy i całą drogę polewa krwią własną.
Wyszukiwarka