1352738115
co CHRONOLOGIA ŻYCIA CHRYSTUSOWEGO
nia bronią św. Hieronim, Augustyn, Łukasz de Bruges, Tolet, Korneliusz a Lapide, Bochart, Reland, Langen, a z nowszych Patrizi, Corluy, Fillion.
Zdanie to ma wszelako swe poważne trudności. Nie podobna n. p. udowodnić, że pierwszy ,,wielki “ dzień święta Przaśników był właśnie zwyczajnym dniem stracenia; że ,,spo-żywać paschę^ oznaczać ma u św. Jana nie baranka, ale inne ,.hagiga:6 ;■ trudno też przypuścić, aby Żydzi we wielki dzień świąteczny dokonywali tego wszystkiego, co rzeczywiście uczynili i co jedynie — według ich religijnych przekonań — z dniem roboczym pogodzić można (por. Mt 2 759 62 Mk 1542 Łk 2353~56). Z tych wszystkicn względów teorya harmonistyczna nie daje zadowalającego rozwiązania problematu.
b) Teorya wyprzedzania {anty cypacy i). Zbawiciel uprze-
s
dził ucztę wielkanocną o 24 godzin (odprawił ją r3 Nisan), a u m a r ł *14 Nisan, w dniu ,,przygotowania “ do święta Przaśników (Mt 2762 Mk 1542 Łk 2354 Jan 1931), t. j. w wigilię szabatu, czyli w piątek. W owym bowiem roku owa wigilia szabatu miała szczególny charakter : była zarazem przygotowaniem do samego święta Przaśników. Sw. Jan zaś nazywa ów szabat ,,wielkim‘£, gdyż w owym roku schodził się on z pierw-szem świętem paschalnem. Aby tę teoryę ,,wyprzedzania“ uzasadnić, przyjmuje Chwołsonx), że już za czasów Chrystusa miała swe znaczenie prawne zasada : ,,Pascha nie znosi szabatu ee i że wyrażenie prawne : ,,między dwoma wieczorami (ben ka-‘arbaim; Ex 126 Lew 22^ Nu 93. 5. 1X) było wówczas jeszcze tłómaczone ściśle, t. j. obejmowało zaledwie czas 1%—2 godzin. Gdy więc 14 Nisan wypadł w piątek (jak to właśnie zdarzyło się w roku śmierci Jezusowej), w takim razie na podstawie owych dwóch powyższych zasad baranek paschalny nie mógłby być zabity i upieczony w owym krótkim czasie półtorej godziny. Z tego powodu Żydzi przenosili ( — uprzedzali) ofiarowanie i pieczenie baranka na czwartek (na 13 Nisńn), a jego spożywania można było dokonać albo w wie-
1) Chwolson, Das letzte Passahmahl Christi and der Tag seines Todes, St. Petersburg 1892.
Wyszukiwarka