1687289563

128 Nowe mieszkanie. Mój pierwszy krokodyl.

mi już bogatym w zwierzynę nizinom. Przeszliśmy przez miasto, a raczej przez jego europejską część. Murzyni bowiem zamieszkują wzniesienia i pagórki, tworzące dzielnicę północną. Dalej szliśmy szeroką piaszczystą drogą. Po obydwu stronach tej drogi rosły jakieś drzewa-olbrzymy. Kora tych drzew, na całej ich wysokości, pokryta jest wielkiemi, mocnemi kolcami. Droga należała do plantacji. Gdy minęliśmy ostatnie palmy oleiste i pola trzciny cukrowej, żadnej już drogi, ani ścieżki nawet, nie mieliśmy przed sobą.

Miałem dwie możliwości: albo zejść ku rzece i iść jej brzegiem, czepiając się kamieni, zwisających nad bystrym prądem wody, albo wdrapać się po skalistej ścianie na płaskowyż, wznoszący się na blisko dwieście metrów nad poziomem rzeki, i przejść nim parę kilometrów, szukając możliwego zejścia do wody i błot, odwiedzanych stale przez krokodyle i hipopotamy.

Wybrałem bliższą drogę, nad rzeką.

z lianami

pokrytemi kolcami, które splątane jak sznury przegradzały nam drogę. Szedłem pierwszy, za mną posuwali się murzyni. Wolałbym może, by drogę wybierał i wskazywał jeden z „czarnych”, znających każdy kamień i każde załamanie skał, lecz musiałem zachować powagę białego człowieka, jak również

Przez godzinę blisko szliśmy wąskiemi ścieżynkami, pozagradzanemi wielkiemi kamieniami, co staczały się przez wieki z gór,

podtrzymać przeświadczenie, że

11

biał)

11

wszystko

umie i wszystko potrafi zrobić lepiej niż „czarny”. Ta pewność jest fundamentem władzy Europejczy-