2165575652

IO

PRZEUM EL H /i Ii NiCZ

Zasadniczo najlepszym i najpewniejszym bidzie taki rodzaj regulatora, którego działanie w najprostszej formie uzależnione jest od wysokości poziomu wody w kotle. Zasadzie tej najlepiej odpowiada \.yzyskanie mechanicznej pracy pływaka z tein jednak zastrzeżeniem, że nie będzie on zmuszany do wykonywania pracy ponad możność i że zapewnimy mu zupełnie swobodne ruchy, nieograniczone żad-nemi uszczelnieniami ani dławikami uszczelniają* ccmi. Należy uwzględnić, że wymiary pływaka ściśle ograniczone przez wielkość włazów kotłowych i wynosić mogą ni. w. 28X38 cm, wobec czego odpowiedni pływak w kształcie mocno wypukłej soczewki w najkorzystniejszych warunkach wypychany jest w górę przez wodę z siłą 10 k~: pu odliczeniu wagi samego pływaka, wynoszącej 5 kg, pozostaje o kg, jako siła dla urządzenia napędowego.

Wychodząc z wyżej stwierdzonej zasady, zajmiemy się dwoma typami regulatorów, czyniącemi jej zadość, natomiast pominiemy wszystkie te, które stanowiły jedynie mniej lub więcej udane próby. Do najstarszych należy samoczynny regulator poziomu wody zasilającej syst. Emila Hannemanna, wykonany przez firmę „Wasserstandsregler Patent Emil Hannemann G. m. b. II.” w Frohnaustale Berlin. Regulator ton w najnowszem wykonaniu dopóty zasila kocioł, dopóki w ko*'** wytwarza się choćby najmniejszą ilość pary. Zmiana poziomu wody o 5 mm \ y-starcza, aby regulator otworzył lub zaniknął wentyl zasilający i pomiędzy temi granicami kocioł jest bez przerwy zasilany. Normalny poziom wody, t. j. taki, który odp* wiada danemu obciążeniu, może być podczas pracy kotła dowolnie zmieniany i ustalany.

Rys. 4 przedstawia regulator tego rodzaju, rys. 5 — napęd zaworu powietrznego, a rys. 0 wyjaśnia sposób przeniesienia działania sprężystej przepony (membrany) na wentyl zasilający.

Zawór zasilający „a” utrzymuje na silnem ra mieniu zbiornik „dⁿ, wykonany z aluminjum; w zbiorniku tym znaj-

iT    *    ^    duje się ela

styczna przepona (membran \ Zbiornik jest • d dołu ot.war*V, od góry zaś - połączony rurą „e” z zaworem powietrznym „lⁿ, posiadającym o-twór .,gⁿ, służący dla <los^tnpu ] owictrza, i połą enic rurą „li” z korni n c ni. Grzybek _ri zaworu powietrznego z m i e u i a swr położni*‘e

p« 1 wpływom pływaka „k”. rzy niskim p« zio *iic v -^ł,y w kolie zarówno pływak „k”,jak i grzybc '* „i ,rr j-mują swe najniższe położenie, przy k^ł ' *v i— a , ie<h v nk iot.a, a ilosf *n dla »» 'wi'!** a _ng tv. \> t* **i po^l*’^niu ci-iiieni. z o’,u < *nn i ••• f-mui wyrównane i przepona ~—.v biorą swe i—ii ‘ ’ " *

położeni*, wobec sego obciążone ramię ”b^?ł opada, otwierając wentyl zasilający. Jeżeli poziom wody podniósł się o 5 mm, grzybek „i” z "Baje również podniesiony, zamykając jednocześnie otwór dla powietrza „g” i przyłączając komin na górną część zbiornika _nd”. Przepona w zbiorniku podnosi się do góry poU działaniem ciśnienia atmosferycz

nego i, ciągnąc

%{

Ili ^

v v

A, \ 1 „ 1 M

■ •

• «

' dt*

rr

ii i

• .

"i H

<-V

-r -^Ł

O

-Tl-

--ll-

w

11

Rys. a.

za sobą ramię „b”, zamyka wentyl zasilaj. -cy. \V miarę wahania się poziomu wody w kotle w granicach o mm, zmienia

również swe położenie przepona, przywierając lub otwierając wentyl zasilający „a” Pływak _nk” o średnicy 40 mm jest częściowo odciążony za pomocą dwu sprężyn „1”, służących również do ustalania normalnego poziomu wody w granicach 100 nim. Przez naciągnięcie sprężyny osiąga się niższy poziom wody, a przez rozluźnienie — wyższy. Sworzni „ni” spoczywa, nie dotykając metalu, w dwu gumowych mankietach. I)o uruchomienia grzybka „i” potrzebny jest skok, wynoszący zaledwie 2 mm, co wywołuje prawie nic dostrzegalny obrót sworznia „m", na który tarcie w gumowych mankietach nie może mieć żadnego wpływu. Ponieważ i wentyl zasilający posiada dwu-siodliskowy odciąż^r ^ grzybok, prz^nłM praca, konieczna do jogo uriK¹™ nicnia, redukuje się do przezwyciężenia oporów, wywoł. nvc\ przez tarcie.

Drugi aparal, zasługuj*; y na uwag , sanowi wynalazek systemu Karola Reubohla. Aparat ten różni się od aparatu llannemanna, jak również od wszystk’ h innych, przedewszystkiem tern, że jego pływak i sworzeń pływaka znajdują się całkowicie wewnątrz kotła i nie mają żadnego mechanicznego połączenia z zewnotrznemi organami, słu-źr^eini do zasilania k< ^}a. Jako siła pomocnicza za-- *sowany jest prąd elektryczny. R '""lator R^ubolda składa s»> ■* z trzech części: pływaka i rury z elek-tromagni sem, umocowanej na kotle, wentyla do zasilania, zaopatrzoi—w magnes skokowy (Hub-magnot) i lampy sygnałowej.

W razie f '^trzohy stosujo się jeszcze wenty] narów * • pompy zasilającej — również z magnesem sk kowy ni.

Rv • 7 przedstawia cały zespół poszczególnych Pływak „a", znajdujący się w kotle, posiada na górnym końcu \vP'^rn drążka prowadzącego cy-lin W ź**¹ ''iiv k* jry peruka się zupełnie be; tr..ia w iknięl "i u góry rurze „c”, mającej nv łą^-cnie z wnętrzem kotła. Zarówno drążek prowadzany, jak i cylinder żelazny _rb”, poruszają się w rurze tak swo¹' dnie, żc nic nic krępujo ^rM ’iów pływaka, który mże je całkowicie uzge I *ć z walc Tlij r i pn*i oni w »lv w kr Be.

i rurze e³ wvj“<vnej nosiądzu lub bror r, inni ”* r ^% jest cw .a „a k rą można przesuw: ^/r‘wol»io w kiciu'^u pionom” .i; przez ^ło cewkę i Jo ;^xr'⁷' * *\ %vn prą ¹ o’ ' ^p . -ny, wzięli z ja-■n ^ioL- linji •    * t¹*" ił ovej nrąrln stat^^o.

■^ja, p< ‘r '.iii do ;r v '*5enia tej i wki, *. •

Rvs. ó i 6.

k* * k 'r

d *Łr-

*1    • M