2588001770

2. Drewno w konstrukcjach o dużych rozpiętościach

2.1. Poszukiwanie i kształtowanie form z drewna klejonego o dużych rozpiętościach na tle współczesnych uwarunkowań dla architektury

Na kształtowanie współczesnej architektury mają wpływ wybory konstrukcyjne, materiałowe i ekonomiczne. To uniwersalne stwierdzenie jest aktualne od początków architektury, bowiem świadomość zależności architektury od technologii i techniki miał już Witruwiusz, co opisał w najstarszym traktacie o architekturze [177]. W przypadku obiektów o dużych rozpiętościach, zależność ta zacieśnia się, ponieważ dużo większą wagę mają tu rozwiązania konstrukcyjne, nierozerwalnie związane z technologią zastosowanego materiału konstrukcyjnego. Pod wpływem presji ekonomicznej powstają natomiast nowatorskie i „lżejsze” rozwiązania. Samo kształtowanie konstrukcji dużych rozpiętości ma duży udział w działaniach twórczych, związanych z poszukiwaniem nowych form przestrzennych. Formy budynków dużych rozpiętości z drewna klejonego mogą być zarówno rzeźbiarskie, dynamiczne, symboliczne i zaskakujące, jak też uniwersalne, rytmiczne, „zanikające”, płynne i zmienne lub nawiązujące do rozwiązań występujących w naturze. Pomimo różnego kształtowania konstrukcji, struktura przestrzenna jest w nich ważna i eksponowana.

Twórcze poszukiwania nowych form w obiektach dużych rozpiętości w zakresie sposobu i genezy kształtowania konstrukcji z drewna klejonego opierają się na czterech podstawowych źródłach. Są to:

I. Statyka: nadawanie układom konstrukcyjnym czytelnych i optymalnych zasad geometrycznych wynikających z analiz statycznych i technologii materiałowej. Eksponowanie dystrybucji sił. W nawiązaniu do powyższego stwierdzenia wyróżniono następujące obiekty:

1)    Obiekty o maksymalnie dużych rozpiętościach, w których zastosowanie odpowiednich materiałów i technik konstrukcyjnych jest aspektem dominującym.

2)    Obiekty, których formy wynikają z zastosowania optymalnych, czytelnych rozwiązań konstrukcyjnych.

20