Rysunek 2.2 Siedziba banku ING w Amsterdamie
Stal nadaje projektom elastyczność umożliwiającą ewolucję budynków w całym cyklu ich życia. Budynek może zostać zaprojektowany tak, aby ułatwiać wprowadzanie zmian w przyszłości:
• modyfikację działających obciążeń przy zmianie funkcji budynku,
• wykorzystanie morfologii planu kondygnacji pozwalającego na tworzenie nowych otworów,
• ruchy poziome i pionowe, wyjścia: mogą zostać podjęte odpowiednie kroki zmierzające do ograniczenia negatywnych wpływów na pierwotną konstrukcję budynku podczas wprowadzania zmian.
Możliwość wykorzystania elementów o dużej rozpiętości stanowi jedną z największych zalet konstrukcji stalowych, a to dzięki jakości dostępnych na rynku materiałów i wyrobów. Dźwigary o dużych rozpiętościach ułatwiają przyszłą rozbudowę elementów konstrukcyjnych. Rama nośna jest wbudowana w ściany zewnętrzne budynku, uwalniając dodatkową przestrzeń. Wykorzystanie dźwigarów o dużych rozpiętościach było niegdyś ograniczone wyłącznie do obiektów przemysłowych i magazynów. Obecnie są one powszechie stosowane w biurowcach i budownictwie mieszkaniowym.
Wskazane jest przyjęcie zasady wykorzystania słupów nośnych w miejsce ścian nośnych, co pozwala na uwolnienie przestrzeni konstrukcyjnej z ograniczeń wiążących budynek w czasie i uniemożliwiających jego ewolucję. Elementy nośne są oddzielane od systemów tworzących przegrody i wewnętrzne ściany działowe, umożliwiając rozbudowę budynku w przyszłości. Ponieważ elewacje, dachy i elementy działowe nie pełnią funkcji konstrukcyjnych, można je dowolnie usuwać i zmieniać.
W budynkach wielokondygnacyjnych pionowe układy stężeń muszą być rozmieszczone tak, by nie ograniczać wykorzystania wolnej przestrzeni.