3124726929

Integracja europejska - Ekonomax.pl serwis dla Studentów Ekonomii - Sesja to nie problem

Maastricht prawo nie uczestniczenia w trzecim etapie EMU. Również Danii zagwarantowano swobodę decyzji w tej sprawie.

IV etap. Unia Gospodarcza i Walutowa (Economic and Monetary Union)

3 maja 1998 r. Rada UE uznała, że jedenaście państw członkowskich Wspólnoty (Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Portugalia, Niemcy i Włochy) spełnia warunki przystąpienia do unii walutowej i podjęła decyzję o ustanowieniu z dniem 1 czerwca 1998 r. Europejskiego Banku Centralnego. Do końca 1998 r. przyjęto legislację konieczną dla realizacji trzeciego etapu EMU. Z dniem 1 stycznia 1999 r. nieodwołalnie usztywniono, względem siebie oraz względem wspólnego pieniądza - euro, kursy centralne walut należących do strefy euro. W trzyletnim okresie przejściowym euro ma być stosowane w rozliczeniach bezgotówkowych, natomiast fizycznie znajdzie się w obiegu począwszy od 1 stycznia 2002 r. Przez pół roku będzie funkcjonować obok zachowujących na ten czas ważność banknotów i monet walut narodowych, natomiast od 1 lipca 2002 r., jedyną ważną jednostką pieniężną na terenie Unii Gospodarczej i Walutowej będzie euro. Z tą datą rozpocznie się rzeczywista unia walutowa państw uczestniczących w strefie euro.

19 czerwca 2000 r., w Santa Maria da Feira, Rada ECOFIN zebrana w nadzwyczajnym składzie szefów państw i rządów przyjęła raport Komisji Europejskiej w sprawie spełnienia kryteriów konwergencji przez Grecję, decydując zarazem o zniesieniu derogacji wobec tego kraju w dziedzinie EMU i włączeniu Grecji do strefy euro z początkiem 2001 r. Kurs greckiej drachmy wobec euro został "usztywniony" na poziomie ówczesnego, aktualnego kursu centralnego. Od 1 stycznia 2001 r. Unii Gospodarczej i Walutowej należy zatem dwanaście państw.

Wraz z przejściem do trzeciego etapu EMU państwa biorące w nim udział przekazały kompetencje w zakresie polityki pieniężnej (w tym ustalanie stopy procentowej) niezależnemu od rządów i instytucji Europejskiemu Bankowi Centralnemu. Zacieśniono również koordynację i wzmocniono nadzór nad polityką gospodarczą prowadzoną przez poszczególne rządy. Traktat z Maastricht nie przewiduje zasadniczo prowadzenia wspólnej polityki gospodarczej przez państwa członkowskie EMU, jednak dalszy rozwój europejskiej integracji będzie zapewne zmierzać w tym kierunku. Już obecnie, na mocy Traktatu Amsterdamskiego parafowanego na szczycie w Amsterdamie 17 czerwca 1997 r., a podpisanego 2 października tegoż roku (wszedł w życie 1 maja 1999 r.), państwa członkowskie Wspólnoty wyraźnie zacieśniają politykę w dziedzinie zwalczania bezrobocia, ochrony środowiska naturalnego oraz ochrony interesów konsumentów i zdrowia publicznego. Zmierza się też do dalszej harmonizacji polityki fiskalnej, szczególnie w sferze podatków pośrednich, podatku dochodowego płaconego przez przedsiębiorstwa oraz podatku od zysków kapitałowych. Rada Europejska na spotkaniu w Santa Maia da Feira, w dniach 19-20 czerwca 2000 r., zaakceptowała tzw. pakiet podatkowy zaproponowany przez Radę ECOFIN, obejmujący kwestie związane z opodatkowaniem oszczędności, tzw. Kodeksem postępowania (Codę of Conduct) w dziedzinie podatków oraz opodatkowaniem zysków kapitałowych. Uzgodniono, że przyjęcie stosownych dyrektyw i wdrożenie całego "pakietu" nastąpi przed końcem 2002 roku.