Integracja europejska - Ekonomax.pl serwis dla Studentów Ekonomii - Sesja to nie problem
uwagę zawarte są w artykule 1 Protokołu w sprawie kryteriów konwergencji. Zgodnie z jego treścią poziom inflacji danego państwa w ciągu roku poprzedzającego badanie nie może przekraczać 1,5 pkt. procentowego inflacji trzech państw Unii Europejskiej o najbardziej stabilnym poziomie cen . Inflację tę mierzy się wskaźnikiem HICP, nie zaś CPI.
b) Sytuacja fiskalna
Zgodnie z treścią traktatu kolejne kryterium dotyczy sytuacji finansów publicznych danego państwa członkowskiego. W myśl artykułu 2 Protokołu państwo członkowskie nie może być: „objęte decyzją Rady zgodnie z artykułem 126 ustęp 6 wspomnianego Traktatu, stwierdzającą istnienie nadmiernego deficytu”
— Artykuł 2 Protokołu w sprawie kryteriów konwergencji
Państwo członkowskie nie może być zatem objęte procedurą nadmiernego deficytu (EDP), która związana jest z przekroczeniem wskaźników odnoszących się do sektora instytucji rządowych i samorządowych (ang. generał government)[6]. Wskaźniki te wynoszą 3% PKB w odniesieniu do deficytu oraz 60% PKB w odniesieniu do zadłużenia , jednak w praktyce przy ocenie uwzględnia się raczej tendencję, nie zaś poziom wartości referencyjnych w jednym określonym momencie. Ponadto uwzględnia się m.in. wyzwania stojące aktualnie przed budżetem danego państwa, jak np. podejmowanie określonych reform.
c) Kurs walutowy
Drugim kryterium o charakterze monetarnym jest kryterium kursu walutowego. Zgodnie z artykułem 3 Protokołu państwa członkowskie zobowiązane są do uczestnictwa w europejskim mechanizmie kursowym przez minimum dwa lata, bez poważnych napięć. Ocena pomyślności pozostawania w mechanizmie wydawana jest przez Europejski Bank Centralny. W okresie przebywania w ERM II zakazana jest samowolna dewaluacja waluty krajowej względem euro. Obecnie maksymalne dopuszczalne pasmo wahań kursowych wynosi +/-15% odchylenia względem wyznaczonego kursu centralnego
d) Stopy procentowe
Ostatnim kryterium związanym z polityką monetarną jest kryterium stóp procentowych, ściśle określone w artykule 4 Protokołu. Przy ocenie jego wypełnienia brane są te same trzy państwa, co przy kryterium inflacyjnym. Kryterium głosi, że w ciągu roku przed badaniem średnia nominalna długoterminowa stopa procentowa nie może przekraczać stopy procentowej wspomnianych państw o więcej niż 2 pkt. procentowe . Przy ocenie brane są pod uwagę obligacje skarbowe.
Na podstawie raportów Komisji i Europejskiego Instytutu Walutowego Rada Unii miała sprawdzić przed końcem 1996 r. które z krajów spełniają kryteria konwergencji i ewentualnie zadecydować o przejściu do trzeciego etapu Unii Gospodarczej i Walutowej, przy czym dla podjęcia tej decyzji takich krajów musiało być co najmniej siedem. Trzeci (końcowy) etap miał się rozpocząć najwcześniej 1 stycznia 1997 r., a najpóźniej 1 stycznia 1999 r. Ostatecznie na szczycie UE w Madrycie w grudniu 1995 r. potwierdzono wolę przejścia do trzeciego etapu EMU z początkiem 1999 r., natomiast decyzję w sprawie, które państwa wejdą do finalnego stadium unii przesunięto na początek 1998 r. Wielka Brytania zastrzegła sobie w Traktacie z