Ewa Szymanik
Od początku lat 90. zaczęła się w Polsce nowa epoka gospodarcza, co wiązało się, oprócz zmian w funkcjonowaniu gospodarki, także z innym podejściem do szeroko rozumianych zagadnień gospodarczo-społecznych. Przemiany oznaczały, poza reorientacją geograficzną handlu, także zbliżenie do struktur zachodnioeuropejskich, zakończone wstąpieniem do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 roku.
Otwarcie naszego kraju postawiło przed nim problem poprawy szeroko rozumianej konkurencyjności gospodarki, szczególnie w dziedzinie artykułów przemysłowych. Konieczność ta wynikała także z dążeń integracyjnych - dostosowanie gospodarki do standardów unijnych sprzyjało przystąpieniu do Unii i rozwojowi wymiany.
Procesy transformacji i dostosowania gospodarki polskiej przełożyły się też na przemiany struktury produkcji i wymiany handlowej. Naturalne było to, że znalezienie nabywców wiązało się nie tylko z dostosowaniem do zwyczajów panujących na rynkach zachodnich, ale także zmianą struktury wytwarzania, jakością oferowanych wyrobów oraz unowocześnieniem procesów wytwarzania dóbr i usług, tak aby były one bardziej konkurencyjne w stosunku do oferowanych przez firmy z krajów o gospodarce rynkowej.
Integracja wiązała się z dostosowaniami nie tylko technicznymi, ale także ze zmianami mentalności oraz trendów i sposobów myślenia. Przykładem może być konieczność stosowania technologii chroniących środowisko naturalne czy też, w szerszym rozumieniu, zyskujące coraz większe znaczenie wprowadzanie zasad ekonomii społecznej, opartej na założeniu, że „możliwa jest synteza wolności