3289580429

ZESZYT 1 *1950

WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO

57

VIII. Kierownictwo ruchu nowatorskiego i rozwoj węgierskiego ruchu stachanowskiego.

Początkowo, w ciągli szeregu miesięcy, ruch nowatorski nic był oparty na jakimś określonym systemie. Usprawnienia były dokonywane naogół tam, gdzie nadarzała się sposobność, ale systematycznego usuwania słabych odcinków produkcji nie traktowano jako zadania zasadniczego. Mimo to ruch nowatorski wykazuje poważne rezultaty, choć jest oczywiste, że w stosunku do wzrastających wymagań planu pięcioletniego powinniśmy również ruch nowatorski wnieść na wyższy poziom.

Przede wszystkim powinniśmy ruch nowatorski powiązać ściślej z samym planem oraz z problemami technicznymi rozmaitych dziedzin życia gospodarczego.

Zadaniem pierwszej wagi jest opracowanie dla wszystkich dziedzin produkcji, dla każdego zakładu pracy, planów zadań ruchu nowatorskiego, które rzecz jasna powinny być zgodne z wymaganiami planu pięcioletniego.

Dlatego przy pomocy właściwych ministerstw i specjalistów Urząd Wynalazczości ustalił listę zadań, których rozwiązanie będzie wymagało pracy, pomysłowości i inicjatywy naszych nowatorów. W „Piśmie Nowatorów” Urząd do spraw Inwestycji ogłosił konkurs na około 130 tematów.

Sukces tej inicjatywy obrazuje napływ 500 prac dotyczących wysuniętych zagadnień. Pierwsza nagroda została przydzielona autorom 6 prac, z której każda przynosi dla naszej gospodarki oszczędności sięgające wielu tysięcy forintów. W czasie przygotowań do Konferencji Nowatorów, plan pracy początkowo ograniczony, został znacznie rozszerzony na konferencjach przygotowawczych, organizowanych na zakładach pracy, w ten sposób, że obecnie nowatorzy wszystkich przedsiębiorstw posiadają opracowane plany. Konferencja Nowatorów, która odbyła się 20 i 30 października, stanowiła poważny krok na drodze planowego rozwoju ruchu nowatorskiego. Pierwsza Krajowa Konferencja Nowatorów niewątpliwie osiągnęła oczekiwane rezultaty. W plenarnym posiedzeniu uczestniczyło 1000 osób, a ponad 4000 brało udział w dyskusjach poświęconych zadaniom naszego ruchu nowatorskiego. Zadaniem konferencji było nakreślenie zasadniczego kierunku przyszłego rozwoju ruchu nowatorskiego.

Na konferencji zostały szczegółowo przedyskutowane czynniki, określające olbrzymie znaczenie ruchu stachanowskiego w budownictwie socjalistycznym Związku Radzieckiego. Na tej bazie konferencja postawiła sobie za cel wprowadzenie jak najszerszego planowania działalności nowatorów w ścisłym powiązaniu z zadaniami produkcyjnymi. Konferencja nadała kierunek organizowaniu zespołowej pracy nowatorów, współpracy robotników, inżynierów i naukowców. Konferencja wprowadziła ruch w masy w ten ! sposób, że całe oddziały fabryczne a nawet zakłady przy- I łączyły się do pracy nowatorów. Opierając się na doświadczeniach ruchu stachanowskiego w Związku Radzieckim, konferencja podkreśliła konieczność przyśpieszenia wymiany doświadczeń i podniesienia poziomu technicznego i naukowego nowatorów.

Uczestnicy konferencji przekazali entuzjastyczne pozdrowienia najlepszym robotnikom - stachanowcom Wielkiego Związku Radzieckiego, nowatorom i przodownikom Rumunii, Polski i Czechosłowacji. Z wielkim zainteresowaniem uczestnicy konferencji wysłuchali i omawiali doświadczenia bratersko przekazane do dyspozycji*ludu węgierskiego.

Konferencja Nowatorów stanowiła mobilizację najlepszych robotników, techników i specjalistów ze wszystkich dziedzin produkcji i życia gospodarczego naszego kraju.

Zaobserwowaliśmy ścisłą współpracę między robotnika-i inteligencją techniczną, nowatorami, wynalazcami i Pracownikami naukowymi na socjalistycznej drodze znoszc-^{1114 r<iź}nic między pracą fizyczną i umysłową. Konferencja

nakreśliła nam ręwnież wspaniałe perspektywy, stworzone przez nowe stosunki i praktyczną współpracę narodów wyzwolonych z niewoli kapitalistycznej. To nie z grzecznością gości stachanowcy i zagraniczni nowatorzy przysłuchiwali się obradom konferencji; brali oni czynny udział w pracach konferencji. Szczególnie stachanowcy radzieccy dali nam przykłady przekazywania doświadczeń. Towarzysz Byków, stachanowiec, odznaczony premią Stalina, tokarz moskiewskiej fabryki obrabiarek, oświadczył, że w czasie swego pobytu w Węgierskiej Republice Ludowej przekaże swój system pracy robotnikom węgierskim jako stalinowską pomoc. Rzeczywiście w rezultacie pracy Bykowa masowy ruch radzieckiego nowego systemu obróbki metali rozwinął się z niebywałym rozmachem. Dzięki inicjatywie stachanow'-ców radzieckich możemy również Zanotować analogiczne osiągnięcia w przemyśle węglowym, włókienniczym, budowlanym i we wszystkich dziedzinach pracy.

W związku z zobowiązaniami podejmowanymi dla uczczenia urodzin towarzysza Stalina oraz współzawodnictwem o tytuł najlepszego specjalisty, coraz poważniejsze osiągnięcia są notowane na froncie pracy stacnanowskiej.

W fabryce wagonów w Gyor, gdzie towarzysz Byków zademonstrował swoją metodę pracy, Zoltan Kek, 26 letni tokarz 22 listopada wykonał 750® ,, normy, stając się najlepszym tokarzem Węgier. Ale tylko w ciągu jeanego dnia! Bowiem 23 listopada Imre Muszka tokarz fabryki WM, który również zastosował system Bykowa, wykonał 350^ normy. Obecnie to nie są jednostki, ale szerokie masy pracujących współzawodniczą, przekraczając pięcio—i sześciokrotnie normę. Musimy wymienić również górników z Al-berttelep, którzy dzięki osiąganej wydajności 1000% mogą nosić tytuł uczniów radzieckich stachanowców, gdyż w walce o zburzenie starych norm każdego dnia uzyskują coraz większe rezultaty. W nocy 19 listopada górnik Istvan Vavrik wykonał 1062% normy, Erno Bostelle 1028*& i La-szlo Somellan 800%. W wyniku dobrej organizacji pracy według przykładów stachanowskich w kopalni nr 10 w Ta-tabanya uzyskano 50 — 60% wzrostu wydajności pracy. Budownictwo znajduje się również w okresie rewolucyjnych przemian. W Mohacs, Zoltan Pozsonyj, murarz, który nabrał w Związku Radzieckim doświadczenia stachanowskich metod pracy, wraz z Józefem Fabrikiem uzyskał wydajność ponad 3000% normy. Brygada Itendeka w Diosgyor uzyskała wydajność 1275®/₀ normy, Kormosc 1352%, brygada Csotari 980%. Te rekordy węgierskie w budownictwie stanowią wspaniały przykład wyższości socjalistycznych metod pracy. Zoltan Pozsonyj nie ogranicza się jedynie do tego by być przodownikiem, ale stara się przekazać swój system pracy jak największej ilości swych współpracowników. Znaczenie upowszechnienia przodujących metod pracy określił on następującymi słowami: Celem do osiągnięcia nic jest uzyskanie wysokiej wydajności przez kilka brygad lecz to, by ruch ogarnął możliwie jak największą ilość murarzy i robotników pomocniczych, którzy przekraczają, podwajają i potrajają obecną normę. Nic zapomnijmy, że ta wielka ilość brygad, osiągających 300 i 400%, posuwa naprzód budownictwo, a nie mała liczba rekordzistów.

Geza Bezur, linotypista Państwowej Drukarni Prasy osiągnął równie/, wspaniałe rezultaty, stosując metody stachanowców radzieckich. W ciągu ośmiu godzin pracy ułożył 100.000 liter. „Gdy dowiedziałem się, że w Związku Radzieckim linotypiści układają 120.000 liter zamiast 32.000 jak u nas, postanowiłem wykazać moim niedowierzającym współtowarzyszom, że można znieść nasz zacofany system pracy, opanować rewolucyjną metodę stachanowską i posługiwać się nią”. W ciągu ośmiu godzin ułożył on 2228 linii a przykład jego znalazł następców. Tego samego dnia Gyorgy Brunncr, linotypista ułożył 2162 linie i ta wielka