3289580442

ZESZYT 1/1950

WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO

69

Po pasteryzacji śmietanka zawiera wszystkiego setki lub kilka tysięcy bakterii w 1 ml (zamiast setek tysięcy istniejących przed pasteryzacją).

Pod względem bakteryjnym śmietankę pasteryzowaną należy uważać jako dobrą. W procesie przechodzenia śmietanki z chłodziarki do wanny, w której następuje dojrzewanie śmietanki, i przetrzymania w niej do czasu zakwaszenia nie następuje znaczne zanieczyszczenie mikroflorą na skutek zetknięcia się śmietanki z aparaturą. Zwiększenie (2 — 3 krotne) liczby bakterii w śmietance, znajdującej się w wannie, w której następuje dojrzewanie śmietanki, przed jej zakwaszeniem, jest uważane za nieznaczne.

Mikroskopowe zbadanie zakwasów stwierdziło ich całkowitą czystość bakteryjną. Pod mikroskopem były widoczne tylko komórki bakterii kwasu mlekowego, postronnej mikroflory nie było w zakwasach wszystkich zakładów.

Ukwaszona śmietanka zawiera setki milionów bakterii w 1 ml. Ta mikroflora prawie w całości należy do pożytecznych bakterii kwasu mlekowego, wywołujących ukwa-szenie śmietanki. Tak .wielkie ilości bakterii kwasu mlekowego w śmietance objaśnia się zastosowaniem metody długotrwałego ukwaszania.

świeże masło zawiera miliony bakterii w 1 mi, co odpowiada masłu wyprodukowanemu z kwaśnej śmietanki. Mikroflora w świeżym maśle wszystkich zakładów jest w zasadzie reprezentowana bakteriami kwasu mlekowego.

Przytoczone dane kontroli mikrobiologicznej wskazują, żg w Biełozierskim, Kargapolskim i MenszczykowsKim zakładach są zachowane warunki higieniczne, niezbędne przy wyrobie masła.

Z tego krótkiego przeglądu pracy trzech przodujących mistrzów maślarskich w Kurgańskim truście, można wysnuć niżej podane podstawowe wnioski. Produkcji wysokiej jakości masła, trwałego przy długim przechowywaniu sprzyja:

1)    aktywna walka o jakość mleka i śmietanki,

2)    prawidłowa pasteryzacja śmietanki,

3)    dokładne przygotowanie zakwasu,

4)    obróbka masła, dopóki nie stanic się ono suchym,

5)    zachowanie sanitarno-higienicznego porządku zwłaszcza w stosunku do aparatury, stykającej się ze śmietanką po jej pasteryzacji, dokładne oczyszczanie ma-sielnicy.

Specjalnie należy podkreślić, że mistrzowie wskazanych zakładów przeprowadzają dokładną obróbkę masła, przerywając ją dopiero wówczas, gdy masło zacznie przylegać do walców i ścianek masielnicy. Przy takiej obróbce kropelki wilgoci w maśle są bardzo małe, a im więcej jest rozdrolnona wilgoć w maśle, tym ono jest trwalsze, ponieważ w tych warunkach są ograniczone możliwości rozwoju procesów bakteryjnych. Jednocześnie mistrzowie nie dopuszczają do zanieczyszczenia konsystencji, co może mieć miejsce przy nieumiejętnej obróbce. O znaczeniu obróbki masła dla osiągnięcia jego trwałości szczegółowo podano w artykule A. J. żełtakowa ,Jakość obróbki masła i jego trwałość" („Przemysł mleczarski" nr 6, 1949 r.).

Przeprowadzone badanie wykazało, że dla otrzymania wysokiej jakości masła, trwałego przy przechowywaniu, nie trzeba stosować-specjalnych metod. Mistrzowie towarzysze Nieupokojew, Machańko, Jeremicjew są patriotami sowieckimi, kochającymi swój zawód i oddającymi wszystkie swe siły produkcji. W swej pracy praktycznej wykorzystują oni osiągnięcia nauki, łącząc je z dokładnym wykonywaniem instrukcyj, dotyczących wyrobu masła, ścisłym zachowaniem sanitarno-higienicznego porządku i stałą walką ⁰ jakość surowca. Na tych przodujących ludziach winni wzorować się wszyscy maślarze.

Nam zdaje się, że trusty przemysłu maślarskiego winny

organizować planową pracę na podstawie wypowiedzi mistrzów, wytwarzających trwałe masło wysokiej jakości.

Z każdego zakładu cztery razy rocznie (na wiosnę, latem, jesienią i zimą) pobiera się próbki masła i przechowuje w ciągu roku w niskich temperaturach (w zwykłych warunkach długotrwałego przechowywania). Różne okresy pobrania próbek ustala się w tym celu, ażeby uwzględnić różne warunki utrzymania i karmienia bydła mlecznego, a znaczy się i różne w swej fizykochemicznej charakterystyce mleko, służące do wyrobu masła.

Pobrane próbki masła poddaje się organoleptycznej ocenie przy zapadnięciu decyzji o ich przechowywaniu, a potem co trzy miesiące. Przy pierwszej ekspertyzie przeprowadza się badania, wymagane standartem. Na podstawie materiałów ekspertyz w końcu roku określa się zakłady, dające trwałe masło wysokiej jakości.

Metody pracy lepszych mistrzów potwierdzają, że istniejąca instrukcja, dotycząca wyrobu masła, winna być przejrzana. Należy dokładnie poznać doświadczenie przodujących mistrzów, wyrabiających trwałe masło wysokiej jakości, uogólnić je i wszystko najbardziej cenne z niego wnieść do instrukcji, w ten sposób czyniąc je obowiązKowym dla wszystkich maślarzy.

(„Mołocznaja Promyszlennost” 1949 r. nr 12).

A^r. F. Soloivjetv:

Cenne poczynanie podchwycono

Wezwanie mieszkańców Moskwy, dotyczące polepszenia wykorzystania podstawowych środków, zostało już podchwycone przez szereg przedsiębiorstw.

Kolektyw racjonalizatorów farbiarsko - wykończalniczej fabryki Orderu Lenina Rodnikowskiego kombinatu „Bolszewik", z inicjatywy zarządzającego fabryką, A. A. Griaz-nowa, i naczelnika oddziału barwienia czernią anilinowi}, I. W. Tichomirowa, pracuje nad rozwiązaniem zadania przyśpieszenia procesu barwienia czernią anilinową przez rekonstrukcję dojrzewalnika. Wyżej wymienieni prowadzą pracę w celu zwiększenia wydajności dojrzewalnika. W tym celu zwiększyli oni w aparacie liczbę przyrządów ogrzewających, postawili dodatkowo 8 baterii oraz 16-płyfc, jak również doprowadzili podmuch powietrza gorącego o temperaturze około 100o. Ażeby zabezpieczyć dobroć chromowania, dojrzewalnik i dwie maszyny do chromowania zostały złączone w jeden zespół. Wskazane ' zabiegi zwiększyły wydajność dojrzewalnika w przybliżeniu 4-krotnie, to jest zamiast czterech sztuk materiału w jedną godzinę na transporter osiągnięto 15 — IG sztuk materiału.

Lecz na tym racjonalizatorzy nie poprzestali i pracują nadal nad zwiększeniem liczby baterii i płyt. Racjonalizatorzy chcą osiągnąć zwiększenie wydajności aparatu do 20 sztuk materiału na godzinę i na transporter przy zachowaniu wysokiej dobroci barwienia czernią anilinową. Przeprowadzone doświadczenia całkowicie potwierdziły możliwość takiego zwiększenia wydajności.

(„Tekstilnaja Promyszlennost'" 1949 r. nr 12).

Traktory z napędem elektrycznym w Zwiqzku Radzieckim

Inżynierowie radzieccy rozwiązali konstrukcję trakto- • rów o napędzie elektrycznym. Traktory te będą mogły odegrać poważną rolę w gospodarstwie rolnym, gdzie w pobliżu znajdują się przewody elektryczne.

Próbny traktor posiada 2 silniki elektryczne, z których jeden służy do poruszania się traktoru, drugi zaś napędza bęben z kablem doprowadzającym prąd sieci.

(„Tcchnicka Prócc" IV/4 str. G5).