3289580447

6

WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO

ZESZYT 1/1950

Izby katowicka i gdyńska stwierdziły również, że na ich terytoriach znak „Bebedont” znany był od szeregu lat przed wojną (wedle zebranych informacji od r. 1931, 1934 a nawet 1927) jako marka pasty do zębów dla dzieci z wytwórni firmy Szofman w Warszawie.

I

Izba Przemysłowo-Handlowa w Szczecinie doniosła, że w jej okręgu preparaty. ze znakiem „Bebedont” znane były przed wojną, a obecnie nic są prowadzone.

Wreszcie Izba Przemysłowo-Handlowa we Wrocławiu oświadczyła, że nie może udzielić informacji, gdyż na jej rynku nie spotyka się artykułów o nazwie „Bebedont”.

Izby aptekarskie nadesłały następujące opinie:

Naczelna Izba aptekarska w Warszawie nic zauważyła na rynku preparatów kosmetycznych ze znakiem „Bebedont”, a na preparaty farmaceutyczne znak ten nie był stosowany.

Okręgowa Izba Łódzka odpowiedziała, że znak „Bebedont” nie oznaczał artykułów prowadzonych przez apteki.

Wedle odpowiedzi Izby Krakowskiej znak „Bebedont” nie jest znany na jej rynku.

Okręgowa Izba Poznańska doniosła, że na jej terenie nic są znane preparaty farmaceutyczne pod znakiem „Bebedont”. a co się tyczy preparatów kosmetycznych skierowała Izba odezwę Urzędu Patentowego do Zrzeszenia Producentów Kosmetyki i Perfumerii (od którego Wydział Odwoławczy nie otrzymał żadnej informacji).

Izba w Gdyni zawiadomiła, że wśród sfer fachowych jej okręgu znak „Bebedont” znany był jako służący do oznaczania pasty, produkowanej przez firmę „Wu-El-Ka” S. Szofman i Ska w Warszawie.

Zachodnio-Pomorskiej Izbie w Szczecinie znak „Bebedont” nie jest znany.

Podczas rozprawy, odbytej dnia 18 listopada 1949 r. substytut pełnomocnika odwołującej się firmy popierał odwołanie zgodnie z wywodami skargi odwoławczej, a omawiając wyniki ankiety podkreślił, że izbom aptekarskim znak „Bebedont” nie jest znany, informacje zaś izb przemysłowo-handlowych dotyczą dawniejszego okresu czasu, z czego wynika, że znak „Bebedont” był krótko stosowany i nie mógł się utrwalić w pamięci odbiorców.

• Wydział Odwoławczy Urzędu Patentowego rozważył:

Żądanie uchylenia zaskarżonej uchwały i zarejestrowania zgłoszonego znaku oparła odwołująca się firma na przepisie art. 179(2) rozporządzenia o ochronie wynalazków, wzorów i znaków towarowych, który stanowi, że jeżeli znak towarowy pewnego przedsiębiorstwa został z rejestru wykreślony, to bez zgody przedsiębiorcy, który był właścicielem znaku, może przez rejestrację powstać na rzecz przedsiębiorstwa, wytwarzającego lub sprzedającego towary tego samego rodzaju, ważne prawo z takiego samego znaku dopiero pc upływie trzech lat od daty wykreślenia znaku dawniejszego z rejestru. Skoro więc prawo z rejestracji znaku Nr 26234, przeciwstawionego znakowi zgłoszonemu, wygasło wskutek nie-uiszczenia do dr.ia 28 marca 1945 r. opłaty za dalsze dziesięciolecie (równoznacznego z wykreśleniem go z rejestru), to po upływie trzech lat od chwili tego wygaśnięcia ustały, zdaniem odwołującej się firmy, przeszkody z art. 181 i 177, 1, c do zarejestrowania takiego samego znaku na jej rzecz dla tego samego rodzaju towarów.

Wydział Odwoławczy nic podzielił powyższego poglądu, gdyż częstokroć przewidziane w rozporządzeniu przeszkody do rejestracji, a szczególnie przeszkoda z art. 177,1, c), dotycząca wprowadzania lub możliwości wprowadzania odbiorców w błąd, zależna jest od okoliczności faktycznych, których trwanie i oddziaływanie nie kończy się zawsze z upływem trzech lat od wykreślenia znaku z rejestru, a przepis art. 179(2) nie może być tłumaczony w tym sensie jakoby stwarzał domniemanie prawne, iż po trzech latach od wykreślenia znaku z rejestru ustają bezwzględnie wszelkie przeszkody do zarejestrowania takiego samego znaku na rzecz innego przedsiębiorstwa. Zagadnienie to jest kwestią faktu i musi być w każdym poszczególnym przypadku poddane badaniu. W przypadku obecnym informacje udzielone przez sfery fachowe, dają dostateczną podstawę do przyjęcia, że znak towarowy „Bebedont”, służący do oznaczania pasty do zębów dla dzieci z zapachem pomarańczowym, był przed wojną mniej więcej od roku 1931 powszechnie znany w Polsce, .a także na terytoriach, które wówczas do Polski nie należały (Szczecin), że w pamięci odbiorców znak ten utrwalił się po dzień dzisiejszy i że odbiorcy mogliby oczywiście być wprowadzani w błąd, gdyby na rynku znajdowały się towary tego samego rodzaju, opatrzone znakiem „Bebedont”. Możliwości tej nie usuwałby dodatek „W. Karwański, Warszawa”, który nie koniecznie musi być rozumiany jako wskazujący na producenta, lecz równie dobrze na odsprzedawców towaru przez producenta powierzonego.

Skojarzenie znaku „Bebedont” z przedsiębiorstwem S. Szofmana, które, jak wynika z danych ujawnionych w sporze, przeprowadzonym w Wydziale Spraw Spornych za Nr Sp. 30/49, nie przestało istnieć, jest tym prawdopodobniejsze, że znak ten jest "tworzony ze źródłosłowu „Bebe”, stanowiącego samoistny znak towarowy zarejestrowany za Nr Rej. 2 i 28773 na rn?cz firmy Warszawskie Laboratorium Kosmetyczne „Wu-El-Ka” S. Szofman i Ska Warszawie dla zasypki dziecięcej i dotychczas pozostający w pamięci odbiorców, jak to wynika z ankiet przeprowadzonych w tej mierze wśród sfer fachowych w Innych sprawach przez Urząd Patentowy rozpatrywanych.

Z przytoczonych wyżej względów Wydział Odwoławczy uznając, że Wydział Zgłoszeń słusznie i zasadnie przyjął istnienie przeszkody z art. 177, 1, c) rozporządzenia do rejestracji zgłoszonego znaku i uważając za zbędne bliższe rozpatrywanie zarzutów, dotyczących nieistnienia przeszkód z art. 179 (1) i 181, postanowił odwołania nie' uwzględnić i zaskarżoną uchwałę zatwierdzić.

ZAGRANICA

10

STREFY ZACHODNIE NIEMIEC

Na terenie zachodnich stref Niemiec władze amerykańskie, brytyjskie i francuskie opublikowały — z naruszeniem kompetencji Rady Kontroli — „Ustawę” mającą regulować zabezpieczenie praw patentowych państw obcych i obywateli tych państw. Urząd Patentowy R. P. przedrukowuje ją niniejszym jedynie jako materiał informacyjny.

USTAWA

z dnia 20 października 1949 r. nr 8 o prawach własności przemysłowej, literackiej i artystycznej państw obcych i obywateli tych pańsiw.

Artykuł l.>

Prawa własności przemysłowej, literackiej i artystycznej państw obcych i obywateli tych państw w Niemczech, które zostały naruszone wskutek trwania stanu wojny lub przez stosowanie niemieckiego ustawodawstwa wejen-