3289580863

358 Dział czwarty. — Wytrzymałoś materyałów.

kresę przedstawiającą naprężenie w dowolnym punkcie tej równoległej. Co do podziałki stosują się i tu objaśnienia podane pod a).—Wykreślenie to posiada tę zaletę, że obywa się bez znajomości osi głównych.

Uwaga. Jeżoli przyległo części budowlano dozwalaj¹ na przegięcie się belki tylko w pewnym, określonym kiorunku, to warunek ton określa nam oś obojętną SX, jako prostopadłą do płaszczyzny przegięcia, a z pomocą koła bezwładności ze znanego położenia S X określamy X T K, a więc i położenie płaszczyzny momentów SK, już z uwzględnieniem działania nioznanych nam jeszcze co do wielkości bocznych odporów przyległych części budowlanych.

3. Biegunowe pole wytrzymałości (podł. Rob. Land’n). ¹)

Poprzednio pod (2., fi) mieliśmy: Omax

/'

W'

wielkość:

W^ł

/'

J

nazwiemy wielkością wytrzymałości względem osi

obojętnej SN, przyczcm / oznacza moment bezwładności względem tejże osi. Mamy zatem: W— lP':sinó, jeżeli W jest momentem wytrzymałości dla osi SIS¹ (podł. str. 353). Odetnijmy z punktu S na każdej, przez niego przechodzącej osi sił, na obydwie strony, kresę przedstawiającą w dowolnej podziałce wartość W, (odniesioną do osi obojętnej, sprzężonej z każdorazową osią sil), a końce tych kres (promieni wodzących) leżeć będą na obwodzie symetrycznego, biegunowego pola wytrzymałości, które w skróceniu nazwiemy: „polem W^,u obwód jego zaś: „granicą W^ra.

Uwaga. Dla każdej osi obojętnej mamy po dwa momenty wytrzymałości U’—J:e. ponieważ za e musimy podstawić raz <?_max = «, drugi raz e_jn[_u = e, (po d rugi ej stro

żonoj z daną osią sił, lecz odetniemy je, poczynając od 5, w strony przeciwno położeniom oddaleń e i e_t względem osi obojętnej, to otrzymamy „uogólnione polo ln¹ zamiast powyżej opisanego symetrycznego „pola ir^u.

iły s. 213.

Wykreślenie i właściwości „pola

iM

la

rr (rys. 213). Z danego przekroju wykreślamy nasamprzód biegunowo symetryczne „pole F^,u, w sposób następujący: Na każdym promieniu wodzącym, przechodzącym przez punkt S (ognisko), odcinamy symetrycznie, t. j. w stronę odwrotną, od S poczynając, kresę o, równą większemu odcinkowi promienia wodzącego po kraju (obwodzie skrajnym) ²) przekroju, t. j.

- odcinkowi między S a krajem prze-

_ kroju. Wiclobok, obwodzący skrajnie to

pole F\ nazwiemy granicą, albo krajem F' (t. j. boki a, h, c,.....) Wykre

śliwszy jeszcze koło bczwładnościpr-zc-kroju F. otrzymamy poniższe związki między polem F\ a polem Jr'(a'//e'....):

1

iDodatek,do: Deutscher Baukalcndcr z r. 1891 i lat następnych, oraz R. Land, Zcitschr. d. V. d. Ing. 1898, str. 445.

2

Krajem przekroju nazywamy linię obwodzącą przekrój w ten sposób, że części