3289580932

382 Dział czwarty. — Wytrzymałoś matcryaMw.

Rys. 218.

y

Przekrój niebezpieczny leży pod m ciężarem, gdy P;> (mP — yl) ;> 0, a natenczas

il/max = I Vkb = A a -b (m — 1) (. 1 — */, m P) c.

W przypadku szczególnym, gdy a~b, będzie A = B— V₂nP,

jeżeli nadto punkty przytknięcia n sił P dzielą całą rozpiętość belki l na «j=n-ł-l równych części o długości (Z: «j) = a — b> to otrzymamy:

PI,

gdy ;i_t jest liczbą parzystą:    il/

gdy jest liczbą nieparzystą: il/max

Gdy h, = 3 .

i. »j — i •

.    == s.

wk_b

"^rh

TI^rK

inax

Wkb

— Wkb —	^1 pi.
Gdy «! = 0.	= ^3/» P b
n u, = 7.	wkb = */1n
« t • •	. WfcŁ =

v. n

%

■

23. Sposób obciążenia Nr. 9, łącznie z uogólnionym Nr. 4 (rys. 219).

i	2 Z^3
1 Ji = p!	’2«^2 -b 6aZ>-b 3//*) a
	2 Z^3
1 A/nm —	u 'hb-p^a'^,{2a+b)

gdy x < a;

= Wkb ~

-ł- 2b) ^L 2P

(3 b — a) a

87

* gdy a?i

Z powyższych dwóch wzorów należy stosować ten, który daje większe wymiary przekroju belki.

Ugięcie w punkcie pod ciężarem P określa się równaniem:

EJf

a-Z>³(4«-b3 b)

1273

a

(i (3 CL -4“ Zj).

Odległość przekroju niebezpiecznego jest: x

481

P b²(3a-\-2b)

d 2 r-

8

l<a,

P J*(5a — 3b)

Q ^:Wⁱ(3a-h2bY P(2a²A-Gab-t-3b*)a 5 Q    2P    ~~8

P_ _ l²(3b — ba)

Q    4 a (2 a² -b 6 a b -b 3 h-)