3289580944

386

Dział czwarty. — Wytrzymałość materyałów.

[rrzez przewyżkę 134 — 112 = 22 cm’ uwzględniamy dostatocznio kręcenia, pojawiające się w przekrojach niebezpiecznych.]

Moment wywracający względem osi, leżącej o 9 cm po za osią obrotu, będzie

J/= 111580 4- 2220 • 9 = 131600 kgem.

Wysokość piętra = 4,20 m, wysokość okna = 2,00 ni, wysokość parapetu okiennego = 0,80 m, głębokość pokoju = 6,0 m, podparcie belki = 0.26 in, waga ściany frontowej w dwie cegły, wraz z tynkiem = 850 kg/m³ (p. Dział dziesiąty: budownictwo, rozdział JIj ciężar własny stropu pokoju = 250 kg/m³.

Ciężar muru jednego piętra (działający na lamię ’/_a -52 — 9 = 17 cm) jest 5,0 • 4,2 — [2 ■ ‘/₃ • 1,30 - 2,00 + 1,90 (2,00 4 0,80) J = 11.16 m² po 850 kg/m² = co 9500 kg; ciężar Stropu (działający ramieniem ^J/_a • 26 — 0 = 4 cm) jest:

5,0 • 0,0 = 30 m³ po 250 kg/m³ = 7500 kg.

Moment stateczności wynosi zatem:

M. : 9500-17 -f 7500-4 = 191500 kgem,

przewyższa więc znacznie moment wywracający, tak źo stałość jest najzupełniej zapewniona. Ogdlny przeciwciężar działa na średnio ramię

¹⁹¹⁵⁰⁰

9500 4 7600 ^- _# ^{1 Cm}’

czyli dla równowagi starczyłaby część przeciwciężaru:

131500 : 11,3= 11050 kg.

Niezbędno pole podkładek (2220 4 ¹¹ 650)^{: 11 =} 1260 cm³, starczą zatem dwio podkładki 20 • 26 cm, t. j. po jednej na każdej podporze (razem 2 • 20 - 26 = 2 • 670 = 1352 cm³). Nakładki przy wewnętrznej krawędzi ściany również po 20-26 cm.

Rys. 220.

Przykład 3. Schody sklepione w 7a cegły między scho-dnicnmi z uowników (C) z żelaza zlewnego, wspartych na takichżo dwutcownikach, jako belkach podestowych; każda para schodnie ściągnięta 3-ma ściągami w równych odstępach po 7, rozpiętości (p. rys. 226, w którym jednak ściągi wrysowano odmiennie)¹)- Stromość stopni 10,5 : 30 cm, a więc stosunek rozpiętości rzeczywistej schodnie, do ich rozpiętości w planie: Vl6,5² 4 30³ : 30 co 1,14. Ciężar własny 500 kg/m³, obciążenie użytkowo 500 kg/m³, razem 1000 kg/m³ planu. Strzałka sklepienia w płaszczyźnie prostopadłej do schodnie h : l = 7io-Obciążenio jednej scbodnicy: Q = 3,0 ■ 7a ¹ 1>5 ¹ 1000 = 2250 kg.

Poziome parcie sklepienia (p. Dział X, rozdział II e. 2. 2).

2Q

to i¹= , , ., więc:

1.J4

2 • 2250

^!!= TT,Ti '¹⁰ = ^{4934 1}

każdy ściąg wypada 7i togo parcia, t. j. 1234 kg, czyli przekrój 1234 : 750 = 1,05 cm³, na co starczy średnica 1,5 cm, bierzemy jednak ściągi 2,0 cm średnicy, bo parcia na nic mogą rozkładać się nierównomiernie.

Dla schodnie obrano C-Nr. 18, o W_x= 150 cm³; =114 era¹; e = 7 — 1,92 = 5,08 cm: 11^=114:5.08    22,5 cm¹;    ^J

2250 • 300

= 84375 kgem;

84 375 150

= 562,5 kg/cm³.

Dla wytrzymałości na parcie poziome uważamy schodnicę za belkę długości rzeczywistej (nio w planie) 300 ■ 1,14 = 342 cm, o 4-ch równych przęsłach, po 342 : 4 = 85,5 cm, spoczywającą na 6-ciu podporach równo wysokich, t. j. na 3-ch ściągach i 2-ch belkach podestowych.

Podług tablicy na str. 395 spółczynnik momentu największego, t. j. tablicy, jest

H

0,1071; obciążenie jednego przęsła równa się — = 1234 kg.

.1I_y _ 0,1071 ■ 1234 . 85,5 = 11300 kgem.

<T

y

11300

22,5

= : 502.2.

1

W oryginale podano obliczenie sehodnicy błędne, przy mniej korzystnom rozłożeniu ściągów, t. j. tak jak w rys. 226 przedstawiono, a więc w odstępach ¹/₆, 7ai V.u 7t rozpiętości, obliczono profil scbodnicy C-Nr. 14. który jest stanowczo za mały.