II. Wytrzymałość prętów prosty cli. 411
Postępujemy tak, jak wskazano pod 1., zastępując jednakże siłę Q i cięcie proste zs momentem kręcącym ftfd i powstającem pod jego wpływem kręceniem Zd. Bezpieczne cięcia ku zastępujemy takimiż krę-ceniami kd.
Przekrój niechaj podlega działaniu momentu gnącego M, którego płaszczyzna stoi prostopadle na przekroju, i momentu kręcącego Md, którego płaszczyzna jest równoległą do przekroju. Pod wpływem ił/ powstaje w dowolnej cząstce przekroju naprężenie normalne cr, a pod wpływem Md kręcenie z, które oznaczamy oddzielnie podług wzorów i sposobów na właściwem miejscu już podanych, poczem stosujemy wzór zasadniczy, podany pod c (str. 410) z wartością a0 = kb : 1,8 kd. łącząc w jedno równowarte naprężenie główne eh te, przynależne do siebie wartości a i t, których wynik byłby największością.
przekrojach punkty mające dmax mają zarazem i zv\*x, co upraszcza obliczenie. Oznaczmy przez W niezbędny moment wytrzymałości, a więc (p. str. 364, wzgl. 365).
wzgl.
Rys. 251.
a obliczywszy:
Mi = 0,35 M 4- 0,65 J/li*
oznaczymy:
* d*
2) Przekrój eliptyczny (rys. 253). Moment gnący iii" rozkładamy na Mi, obracający około osi 1 i Mt około osi 2.
Dokładne wyliczenie największego naprężenia głównego jest mozolne. **) Dla określenia przekroju wystarcza obliczenie wielkości h i b z poniższych dwóch równań:
___Rys. 253.
— b-h ki> Mi” = 0,35 M2 -+- 0,65 J/M2- -h (ct0 Md)2, J.
w których wartość: o0 — kb : 1,3 kd.
Największe naprężenia zachodzą równocześnie w 4-ech punktach obwodu, leżących nie w końcach osi głównych 1 lub 2, lecz między nimi.
■) Dla przekroju I p. E. Haeseler, Centralbl. d. Bauvenv. 1895, str. 233 i 231. **ł C. v. Bach — Elasticitftt und Festigkeit, 3 wyd. Berlin 1S98, J. Springer.