3389187534

Wojciech Sobieski — autoreferat

Jesienią roku 2005 rozpocząłem współpracę z Katedrą Inżynierii Procesów Rolniczych WNT UWM w Olsztynie, dotyczącą numerycznego modelowania pracy fontannowej suszarki do ziarna. Działania te prowadzone były w ramach projektu badawczego KBN nr 2 P06T 062 27, pt.: „Porównanie technik suszenia jęczmienia browarnego w aspekcie jego jakości słodowniczej”.Uzyskane przeze mnie wyniki -wysoce zgodne z danymi eksperymentalnymi — wykorzystane zostały w pierwszej publikacji z listy filadelfijskiej, której byłem współautorem: „Drying Characteristics of Barley Grain Dried in a Spouted-Bed and Combined IR-Convenction Dryers” (DRYING TECHNOLOGY, 2007).

Po zakończeniu projektu samodzielnie kontynuowałem prace badawcze w obszarze modelowania układów typu fluid-solid. Zauważyłem, że poszczególne parametry modelu w nierównomierny sposób wpływają na uzyskiwane wyniki. Ponieważ kwestia ta w literaturze praktycznie nie była poruszana, postanowiłem przebadać dokładnie WME (a konkretnie jeden z jego wariantów przeznaczony do modelowania złóż fluidalnych, tzw. model Gidaspowa) pod kątem jego stopnia wrażliwości na zmianę wszystkich możliwych do uwzględnienia parametrów modelu (taki by! cel naukowy badań). Okazało się, że tematyka ta dobrana została bardzo trafnie i po złożeniu odnośnego artykułu w czasopiśmie DRYING TECHNOLOGY, przedstawiono mi co prawda szereg uwag krytycznych, jednocześnie jednak redaktor naczelny pisma, Profesor Arun Mujumdar, zasugerował mi kilka istotnych zmian, poda! ważną jak się okazało literaturę, a nawet samodzielnie poprawi! artykuł w zakresie językowym. Po dalszych korektach i uzupełnieniach artykuł ukazał się pod tytułem „Numerical Analysis of Sensitivity of Eulerian Multiphase Model for a Spouted Bed Grain Dryer” (DRYING TECHNOLOGY, 2008). Część dodatkowych aspektów przedstawiona została w artykule „Influence of Selected Eulerian Multiphase Model Parameters on the Simulation Results for a Spouted Bed Grain Dryer” (TASK QUARTERLY, 2008). Za najważniejsze efekty tego etapu uważam określenie kolejności i stopnia wpływu poszczególnych parametrów liczbowych modelu symulacyjnego na wysokość fontanny, a także koncepcję tzw. wskaźnika wrażliwości, pozwalającego na bezwymiarową ocenę wpływu na wynik dowolnego parametru.

Należy podkreślić, że w badaniach wykorzystujących WME nie opierałem się na możliwościach FLUENT-a dostępnych z interfejsu programu, ale tworzyłem, kompilowałem i podłączałem do programu własne procedury (tzw. User Defined Functions). Umiejętność ta pozwoliła mi na swobodne poruszanie się w sferze tzw. „domknięć”, czyli fragmentów globalnego modelu matematycznego, opisujących poszczególne zagadnienia jednostkowe. Jednym z efektów tych działań było wykrycie błędu w oficjalnej dokumentacji pakietu FLUENT - okazało się, że program liczy pewien fragment

10