3784493569

C.    Usprawnianie ruchowe po endoprotezoplastykach (stawu biodrowego i kolanowego)

1.    Ćwiczenia czynne wolne, w pozycjach niskich, dzięki którym pacjent bez dodatkowego obciążenia wzmacnia grupy mięśniowe, utrzymuje zakresy ruchów, poprawia koordynację ruchową.

2.    Ćwiczenia w odciążeniu bez oporu w różnych płaszczyznach z wykorzystaniem zestawu podwieszek w UGUL-u, dzięki nim pacjent może bez dodatkowego obciążenia i w pozycji bezbólowej rozluźnić przykurczone mięśnie, zwiększając zakresy ruchu w stawie.

3.    Ćwiczenia w odciążeniu z dodatkowym oporem.

4.    Ćwiczenia izometryczne KKD, celem jest wzmocnienie osłabionych mięśni. Ta forma ćwiczeń jest bardzo popularna i dostępna także w warunkach domowych.

5.    Ćwiczenia wspomagane, głównie samowspomagane wykonywane są także w UGUL-u przy pomocy linki zestawu bloczków, lub jeżeli potencjał pacjenta na to pozwala z wykorzystaniem przyborów gimnastycznych (lasek, piłek, szarf).

6.    Ćwiczenia oraz pływanie w basenie, ta forma ćwiczeń jest szczególnie korzystna ze względu na właściwość terapeutyczną środowiska wodnego.

7.    Pozycje ułożeniowe - profilaktyka przykurczy.

8.    Poizometryczna relaksacja - terapia już istniejących przykurczy.

D.    Kinezyterapia w schorzeniach układu nerwowego

Zasadniczym celem usprawniania w schorzeniach układu nerwowego jest przywrócenie czynności i siły porażonym mięśniom.

W okresie, w którym badania kliniczne stwierdzają możliwość powrotu czynności mięśni, zaleca się jak najwięcej reedukacji tych mięśni, a poza tym ćwiczenia ogólnie usprawniające. U chorych, u których stwierdza się już nieodwracalne zmiany, leczenie usprawniające jest również nadal wskazane, celem zabezpieczenia porażonych kończyn przed zniekształceniami i zmianami troficznymi. Dodatkowo dąży się do wytworzenia mechanizmów zastępczych i uzyskania jak największej sprawności fizycznej i samodzielności, mimo istniejących porażeń czy niedowładzie mięśni. W programie leczenia uwzględnić należy wszystkie kierunki usprawniania: ruchowe, jak i psychiczne, a także naukę mowy, wyrównywanie zmian słuchu i wzroku. W przypadkach z niedowładami spastycznymi pochodzenia mózgowego nie można usprawniać tylko kończyn objętych niedowładami, ale zawsze cały organizm.

E.    Usprawnianie ruchowe w schorzeniach reumatycznych

1.    Przyspieszenie procesu naprawy zmian wywołanych czynnikiem patologicznym.

2.    Zapobieganie szkodliwym dla funkcji skutkom tworzenia się blizny.

3.    Zapobieganie wtórnym zmianom ograniczającym zakres ruchu, siłę mięśniową i sterowanie.

4.    Zapobieganie wadliwym stereotypom kompensacji i wyrobienie prawidłowej kompensacji w przypadku trwałych zmian wywołanych czynnikiem patologicznym.

Aby zapobiec narastającemu bólowi należy odciążyć układ ruchu w sposób:

-    zewnętrzny - zastosowanie lasek, kul i aparatów ortopedycznych,

-    wewnętrzny - zwiększenie siły i wytrzymałości układu mięśniowego.

Leczenie usprawniające ma na celu:

-    zapobieganie deformacjom, korekcję istniejących deformacji,

-    leczenie miejscowe, celowe na najważniejszy odcinek,

-    wyrobienie i utrwalenie prawidłowych stereotypów kompensacyjnych.

Ćwiczenia ogólne mające na celu utrzymanie siły mięśniowej i pełnego zakresu ruchu w każdym stawie. Prawidłowe ułożenie zapobiega przykurczomi zgięciowym.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego” 10