3784494526

Formaty plików obiektowych

Kompilator i asembler tworzą plik obiektowy, zawierający wygenerowany kod binarny oraz pewne dodatkowe dane. Linker łączy wiele plików obiektowych w jeden. Loader bierze plik obiektowy i ładuje go do pamięci.

Co składa się na plik obiektowy?

•    Informacje nagłówkowe: ogólne informacje o pliku, takie jak rozmiar kodu, nazwa pliku źródłowego, data powstania

•    Kod wynikowy: instrukcje binarne i dane wygenerowane przez kompilator i asembler

•    Relokacja: lista miejsc w kodzie, które muszą zostać poprawione, kiedy linker zmienia adresy kodu wynikowego

•    Symbole: symbole globalne, zdefiniowane w danym module, symbole, które mają zostać zaimportowane z innego modułu lub zdefiniowane przez linker

•    Informacje do debuggowania: inne informacje o kodzie wynikowym (nie są potrzebne linkerowi, ale przydadzą się podczas debuggowania), mogą to być np. informacje o kodzie źródłowym, numerach linii, zmiennych lokalnych, strukturach danych, używanych przez kod wynikowy

Niektóre formaty plików obiektowych zawierają więcej informacji, niektóre zawierają ich mniej.

Projektowanie formatu pliku obiektowego:

Plik może być:

•    linkowalny (linkable) - używany jako input dla linkera

•    wykonywalny (executable) - może być ładowany do pamięci i uruchamiany jako program

•    ładowalny (loadable) - może być ładowany do pamięci jako biblioteka razem z programem

•    wszelkie możliwe kombinacje trzech powyższych

Format pliku typu NULL (nuli object format): MS-DOS pliki .COM

Jest to najbardziej znany przykład formatu pliku, który nie posiada żadnych dodatkowych informacji poza kodem binarnym. Jedyne co ma do zrobienia