Rekreacji Ruchowej Osób Starszych (PRROS). Jej zdaniem, zalecany w proponowanym programie wysiłek fizyczny dla kobiet gwarantuje im bezpieczne korzystanie z ćwiczeń oraz umożliwia seniorkom kształtowanie samokontroli i samooceny, warunkujących indywidualną aktywizację ruchową. Janet McElhaney również koncentruje się na ocenie zagadnień zdrowia i kondycji fizycznej seniorów w perspektywie ostatnich dekad (od lat 80.) w związku z prowadzeniem działań prewencyjnych adresowanych do starszych osób, w których aktywność fizyczna dostosowana do ich zróżnicowanego stanu zdrowia oraz funkcjonalnych możliwości ogrywa bardzo ważną rolę. Aby uchronić osoby starsze przed gwałtownymi negatywnymi dla zdrowia skutkami, rekomenduje ona dobór i stosowanie ćwiczeń kształtujących sprawność fizyczną skierowaną na zdrowie seniorów - takie podejście wymaga, w jej przekonaniu, brania równocześnie odpowiedzialności za osoby starsze przez środowiska, w których one przebywają43.
Do tematu prowadzenia aktywności fizycznej wśród starzejących się osób, ale postrzeganego już w perspektywie fizjologii wysiłku człowieka44, nawiązuje również duńska badaczka L. Puggaard45. Na podstawie uzyskanych wyników badań w populacji duńskich seniorów prezentuje ona opinię o istnieniu zależności między kształtowaniem siły głównych grup mięśniowych u osób starszych a poprawą ich stanu funkcjonalnego. Autorka zwraca jednak przy tym uwagę na konieczność właściwego dobom ćwiczeń kształtujących siłę w stosunku do optymalnych możliwości starszych osób. Chodzi tu przede wszystkim o kształtowanie takiego poziomu względnej siły głównych grup mięśniowych, który umożliwi seniorom samodzielną aktywność w podejmowanych czynnościach dnia codziennego. Problematykę pracy nad siłą mięśniową wśród osób starszych podejmuje współcześnie wielu innych autorów46. Zwracają oni uwagę m.in. na takie kwestie jak porównanie efektów treningu siły i mocy u osób starszych, dobom ćwiczeń fizycznych wzmacniających siłę mięśni oraz poprawiających odporność organizmu wraz z postępującym procesem starzenia się, stosowania przez osoby starsze treningu szybkości w odniesieniu do konwencjonalnego treningu siłowego czy globalnego wpływu aktywności fizycznej na poziom siły fizycznej i mocy u seniorów. Emily Haymes przekonuje na przykład, że zalecany poziom intensywności aktywności fizycznej dla poprawy sprawności układu krążeniowo-oddechowego człowieka wyraża się w wysiłkach fizycznych o czasie trwania między 20 a 60 minut na poziomie pomiędzy 60% a 90% maksymalnego tętna (HRmax) prowadzonych przez 3-5 dni w tygodniu47. Czescy fizjolodzy
43 Demographic Change & Innovation: Challenges and Opportunities for Business, Politics and Society, World Ageing and Generations Congress St.Gallen. 25-28111 August 2010.
44 Wprowadzenie do fizjologii klinicznej, pod red. S. Kozłowskiego, K. Nazar, PZWL Warszawa 2009; Fizjologiczne podstawy wysiłku fizycznego, pod red. J. Górskiego, PZWL, Warszawa 2008; W. Traczyk, Fizjologia człowieka w zarysie, PZWL, Warszawa 1992.
45 L. Puggaard, How to Train the Elderly Successfully?, Wykład Prof. L. Puggaard wygłoszony w; Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie 31 marca 2008.
46 E. Freiberger, J. Bean, T. Henwood, I. Bautmans, K. Pils, Comparing strenght and power training in older persons, „Journal of Ageing and Physical Activity'' 2012, vol. 20, s.15-16; J. Bean, Comparing the effects of strength training and power trainig among older adults with mobility problems, „Journal of Ageing and Physical Acthity” 2012, vol. 20, s. 16-17; T. Henwood, High-velocity versus conventional resistance training for oplder adults: Effect and considerations of training, detraining and retraining, „Journal of Ageing and Physical Activity" 2012, vol. 20, s. 17; I. Bautman, Physical exercise to obtain stronger muscles and better immunity at higher age, „Journal of Ageing and Physical Acthity” 2012, vol. 20, s. 17-18; K. Pils, The influence of physical therapy on power and strength, „Journal of Ageing and Physical Acthity” 2012, vol. 20, s. 18-19.
47 E. Haymes, Physiology of physical activity, [w:] Introduction to kinesiology, pod red. S. Hoifmana, Humań Kinetics, Champaign 2005, s. 333-360.
14