3784495680

utrzymują się z działalności komercyjnej, a nie z funduszy publicznych, a nawet powiększają te fundusze poprzez wpłaty do budżetu podatków, części zysków czy dywidendy.

W cytowanym już Podręczniku znajdują się dodatkowe wyjaśnienia precyzujące kryteria przydzielania niektórych jednostek instytucjonalnych do sektora władz publicznych. Są one podstawą precyzowania przynależności do sektora finansów publicznych w przypadku wątpliwości. Poniżej przedstawione są takie cztery wyjaśnienia, które odnoszą się do sytuacji w Polsce.

Po pierwsze, publiczne instytucje regulacji rynku, które przydzielają dotacje z funduszy publicznych, należą do sektora władz publicznych, ale z wyjątkiem instytucji zaangażowanych w regulację rynku produktów rolnych, które należy zaliczyć do sektora przedsiębiorstw. W Polsce dotyczy to Agencji Rynku Rolnego, która zaliczana jest do sektora finansów publicznych, a wg ESA 95 nie jest instytucją należącą do tego sektora.

Po drugie, jednostki publiczne, które nie są osobami prawnymi powinny być zaliczone do tego sektora, do którego należy kontrolująca ją jednostka instytucjonalna, z wyjątkiem jednostek działających na zasadach rynkowych i prowadzących pełną księgowość, które powinny być zaliczone do sektora przedsiębiorstw. W Polsce dotyczy to np. zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych i agencji rządowych, które są wliczane do sektora finansów publicznych (w rachunkach narodowych prowadzonych przez GUS od 2003 r.).

Po trzecie, jeśli podstawową funkcją publicznej jednostki instytucjonalnej jest pośrednictwo finansowe, a nie redystrybucja dochodu, to jednostka taka należy do sektora instytucji finansowych, a nie do sektora finansów publicznych. W Polsce może odnosić się to do otwartych funduszy emerytalnych (OFE) posiadających osobowość prawną które nie pełnią funkcji redystrybucyjnej lecz kumulują i inwestują składki członków OFE.

Po czwarte, jeśli publiczna jednostka instytucjonalna utrzymująca się częściowo z funduszy publicznych prowadzi działalność rynkową w takim rozmiarze, że ponad 50% kosztów jej działalności jest pokrywana przez przychody z działalności rynkowej, to powinna być zaliczona do sektora przedsiębiorstw albo sektora instytucji finansowych. W Polsce dotyczy to głównie jednostek badawczo-rozwojowych, które z założenia są zaliczane do sektora finansów publicznych, niezależnie od udziału przychodów z działalności komercyjnej w pokrywaniu kosztów ich działalności.

Zakres sektora władz publicznych zdefiniowany w ESA 95 precyzuje podmioty długu publicznego, zgodnie z wymogami przedstawionymi przez INTOSAI. Podane kryteria pozwalają na przydzielenie jednostki organizacyjnej do konkretnego sektora i podsektora.

Pod względem zakresu podmiotowego długu publicznego w ESA 95 nie ma różnic w stosunku do SNA 93, bo za takie nie można uznać powyższych wyjaśnień precyzujących zakres podmiotowy sektora władz publicznych, które są zgodne z ustaleniami SNA 93.

18