• Liczba zgonów na 1000 urodzeń żywych9
Największa |
Najniższa |
1. Angola-185,3 |
1. Singapur-2,29 |
2. Sierra Leone - 160,3 |
2. Szwecja - 2,76 |
3. Afganistan-160,2 |
3. Japonia-3,24 |
Z tych statystyk wynika ogromna dysproporcja pomiędzy krajami biednymi i bogatymi. Podkreślają tylko skalę problemu pomocy krajom najbiedniejszym oraz ile tak naprawdę jest do zrobienia w sprawie biednych krajów. Statystyki doskonale uzupełniają obraz głębokiego podziału, o którym napisałem w części „Podział na bogatą Północ i biedne Południe - przyczyny".
Kraje wysoko rozwinięte zaczęły się poczuwać do reakcji na zaistniałą sytuację i rozpoczęły działania zmierzające do wyciągnięcia biednych krajów z krawędzi ubóstwa. Wyróżniamy dwie kategorie pomocy. Pierwsza kategoria - pomoc doraźna - to pomoc krótkotrwała w konkretnych sytuacjach, np. dostawa żywności, leków, środków czystości w okresie klęsk żywiołowych. Druga kategoria to pomoc długofalowa. Pomoc długofalowa odbywa się na różne sposoby:
i. pomoc finansowa - rządy krajów najbiedniejszych otrzymują fundusze pieniężne na różne cele, np. rozwój rolnictwa czy technologii. Pomoc taka trwa dopóki stan danego elementu nie ulegnie zmianie na lepsze
ii. pomoc technologiczna - wielu ekspertów z krajów bogatych zajmuje się opracowywaniem nowych technologii i strategii rozwoju dla krajów biednych. Aktualnie najczęściej pracuje się nad wydajniejszymi technikami uprawy, które mogłyby doprowadzić do zażegnania problemu głodu oraz nad technologiami, które pomogły by zwalczać analfabetyzm.
iii. pomoc rzeczowa - dostarczanie tych rzeczy, które są aktualnie potrzebne i zaspokajanie aktualnych potrzeb przez dłuższy czas.
Większość tych działań pomocowych odbywa się pod przewodnictwem wielkich organizacji międzynarodowych. Najbardziej znane organizacje to: Organizacja Narodów Zjednoczonych i jej agendy, Międzynarodowy Fundusz Walutowy oraz Bank Światowy.
ibidem