Płynem nazywamy substancję nie wykazującą sprężystości kształtu. Zarówno ciecze jak i gazy przyjmują kształt naczynia, w którym się znajdują. Stąd też wspólna nazwa cieczy i gazów to płyny.
Gęstość - stosunek masy płynu do zajmowanej objętości.
Gęstość względna - stosunek gęstości danej substancji do gęstości wody w temperaturze 0°.
Płyny w polu grawitacyjnym wywierają ciśnienie na powierzchnię ciał, z którymi się stykają. Ciśnieniem nazywamy stosunek wartości siły nacisku do pola powierzni, na którą ta siła działa: F ,,
P =-c
Jednostką ciśnienia jest paskal (1 Pa)
IPa = 1F-m
Siłę nacisku, którą ciecz (płyn) działa na dno i ścianki naczynia oraz powierzchnie ciał w niej zanużonych nazywamy siłą parcia (hydrostatycznego) [jest ona zawsze prostopadła do powierzchni, na którą działa], a ciśnienie cieczy - ciśnieniem hydrostatycznym.
Parcie hydrostatyczne P Jakie wywiera płyn na powierzchnię S możemy zatem obliczyć ze
P = p-S
gdzie p - ciśnienie, S - pole powierzchni.
Ciężar ciała o masie m i objętości V w polu grawitacyjnym Ziemi:
Q = m g gdzie g - wartość przyspieszenia grawitacyjnego (9,81 m/s2)
Gęstość czasami nazywa się masą właściwą, wówczas ciężar właściwy /definujemy:
Q m
Widzimy więc, że ciężar właściwy to iloczyn gęstości (masy właściwej) i przyspieszenia ziemskiego (analogicznie jak związek miedzy ciężarem ciała a jego masą).
Wyznaczmy ciśnienie hydrostatyczne wywierane przez słup cieczy o wysokości h na dno naczynia (bez uwzględnienia ciśnienia atmosferycznego) przedstawionego na rysunku:
P mg p-g-S-h
Wartość siły parcia na dno naczynia o dowolnym kształcie możemy obliczyć z powyższego wzoru:
P = p-S = p-g-h-S
Zatem parcie zależy od wysokości słupa cieczy, pola powierzni na którą