3784502328

•    co to sq i jak powstajq slumsy?

•    jak wyglqdajq domy w slumsach i kto w nich mieszka?

•    czym zajmujq się mieszkańcy slumsów?

Następnie nauczyciel dzieli uczniów na grupy (liczba grup zależna jest od ilości uczniów w klasie, jednak grupy nie powinny liczyć więcej niż 5 osób). Nazwy grup mogq stanowić wymienione przez uczniów skojarzenia dotyczgce Peru.

3.    Codzienność w slumsie

a)    Lektura - Każda grupa dostaje tekst opowiadajqcy historię Antonia, który jest „dzieckiem ulicy”. Uczniowie w grupach czytajq historię, zastanawiajqc się jednocześnie nad tym, jakie sq problemy Antonia oraz jakie sq ich przyczyny.

b)    Łańcuch przyczynowo-skutkowy - Nauczyciel proponuje każdej grupie opracowanie schematu łańcucha przyczynowo-skutkowego. Można wykorzystać i rozdać uczniom gotowy schemat, albo wyjaśnić im jak należy taki schemat zrobić i poprosić o jego samodzielne przygotowanie. Druga opcja daje uczniom większq dowolność wyciqgania samodzielnych wniosków. Uczniowie majq za zadanie wypełnić schemat wpisujqc w poszczególne pola problemy „dzieci ulicy”, oraz ich przyczyny w ten sposób, aby jedne wynikały z drugich. Każda grupa prezentuje wypracowany przez siebie schemat i uzasadnia swój wybór.

c)    Dyskusja - nauczyciel omawia z uczniami schematy. Wspólnie zastanawiajg się, czy mali mieszkańcy slumsów sq skazani na takie życie cały czas, czy majq szansę na lepszq przyszłość? Do kogo mogq zwrócić się o pomoc? Czy sq ludzie, którzy sami wyciqgajq rękę do „dzieci ulicy"? W jaki sposób im pomagajg?

Ćwiczenie to ma za cel nie tylko poinformowanie uczniów, jakie sq problemy dzieci ulicy, ale również uświadomienie im, że każdy problem ma swojq przyczynę, a każdy wybór swojq konsekwencję.

Mówigc o problemach dzieci należy zwrócić uwagę nie tylko na ich złq sytuację materialnq, brak dostępu do edukacji, czy konieczność pracy zarobkowej. Warto podkreślić ich sytuację rodzinng, brak miłości i rodzinnego ciepła, które stanowig najczęstszy powód, dla którego dzieci uciekajg z domu na ulicę. Najbardziej odczuwalnym tego skutkiem sq wówczas dziecięce gangi. Zatem brak miłości, wsparcia ze strony rodziców można uznać za podstawowq przyczynę problemów dzieci ulicy.

4.    My i oni - porównanie sytuacji dzieci w Polsce i w Peru

Nauczyciel rysuje na tablicy linię. Na jednym końcu umieszcza napis PERU. Następnie dzieli klasę na mniejsze grupy, od 4 do 5 osób. Nauczyciel rozdaje po kilka karteczek samoprzylepnych (każda w innym kolorze), które symbolizujg poszczególne zagadnienia. Nauczyciel czyta problemy, z którymi spotykajg się dzieci w Peru. Grupa natomiast zastanawia się w jakim stopniu ich sytuacja, jako dzieci mieszkajqcych w Polsce, podobna jest w tym konkretnym aspekcie do sytuacji mieszkańców Peru. Reprezentant przykleja odpowiednig karteczkę na linii, w ustalonej przez grupę odległości od napisu „Peru”. Ma to obrazować w jaki sposób dzieci postrzegajg swojg sytuację i na ile jest ona odległa od sytuacji ich peruwiańskich rówieśników.

14    | Materiały dla nauczycieli po wizycie w Parku Edukacji Rozwojowej