Budownictwo. Instalacje elektryczne na budowie
Podstawowa zasada ochrony przed porażeniem elektrycznym polega na tym, by części czynne niebezpieczne1 nie były dostępne, a dostępne części przewodzące2 nie były niebezpieczne ani w warunkach normalnych, ani w warunkach pojedynczego uszkodzenia.
Ochrona przed porażeniem elektrycznym realizowana jest przez odpowiednią kombinację środka ochrony podstawowej i środka ochrony przy uszkodzeniu. Ochrona przed porażeniem w warunkach normalnych (czyli przy braku uszkodzenia) jest zapewniona przez środki ochrony podstawowej (np. izolacja podstawowa, przegrody lub obudowy), a ochronę w warunkach pojedynczego uszkodzenia gwarantują środki ochrony przy uszkodzeniu (np. samoczynne wyłączenie zasilania, ochronne połączenia wyrównawcze, izolacja dodatkowa). Alternatywnie ochronę przeciwporażeniową może stanowić wzmocniony środek ochrony (np. izolacja podwójna lub izolacja wzmocniona), który zapewnia ochronę w warunkach normalnych i w warunkach pojedynczego uszkodzenia [1]. Środki ochrony uzupełniającej (np. urządzenia ochronne różnicowoprądowe, dodatkowe ochronne połączenie wyrównawcze) stosowane są w warunkach zwiększonego zagrożenia porażenia prądem elektrycznym lub jeśli zachodzi możliwość wystąpienia nieostrożności użytkowników urządzeń elektrycznych.
Wszystkie części czynne urządzeń elektrycznych użytkowanych na terenie budowy powinny być zabezpieczone przed dotykiem za pomocą: izolacji, osłon lub obudów. Drzwi obudów lub pokrywy osłaniające części czynne powinny być możliwe do otwarcia jedynie przy użyciu klucza lub narzędzia. Na terenie budowy nie dopuszcza się stosowania środków ochronnych w postaci przeszkód ani umieszczania części czynnych niebezpiecznych poza zasięgiem ręki.
5
Część czynna niebezpieczna - to część czynna, która w pewnych warunkach może spowodować porażenie elektryczne.
Część przewodząca dostępna - to część przewodząca urządzenia, niebędąca normalnie pod napięciem, i która może się znaleźć pod napięciem, jeśli zawiedzie izolacja podstawowa.