7125411677

Oznaczanie wytrzymałości na zginanie w wysokich temperaturach

A.    Wyroby ogniotrwałe - Oznaczanie wytrzymałości na zginanie w wyższych temperaturach. Norma międzynarodowa ISO 5013. Wydanie pierwsze 1985-01-15.

B.    Materiały ogniotrwałe - Oznaczanie wytrzymałości na zginanie w wysokich temperaturach BN-86/6760-14.

W podanych wyżej normach zasada pomiaru oraz wymagana aparatura jest taka sama. Różnice występują w szczegółach.

Najistotniejszą różnicą jest prędkość obciążenia próbek, która jest w normie ISO szczegółowo sprecyzowana: 045 N/mm²/s i 10% dl® • P^r6-bek zwartych i 0,05 N/mm²/s ± 10%, dla próbek izolacyjnych, a w normie BN podane są tylko granice szybkości obciążania 0,09 - 0464 MPa/s.

Oznaczanie pełzania przy ściskaniu

A.    Wyroby ogniotrwałe - Oznaczanie pełzania przy ściskaniu. Norma międzynarodowa ISO 3187:1989/E/.

Wydanie pierwsze 1989-07-01.

B.    Materiały ogniotrwałe - Oznaczanie pełzania przy ściskaniu BN-83/6760-12.

Obie normy podają jednakowe zasady pomiaru i wymogi aparaturowe. Różnice dotyczą dopuszczalnych wariantów oraz częściowo sposobu podawania wyników. Oprócz krzywej zmian wymiarów norma ISO przewiduje podawanie pełzania pomiędzy 5 i 25 godziną wygrzewania i % wartości odkształceń co 5 godzin wygrzewania (mierzonych w stosunku do pierwotnych wymiarów próbki), a BN wartości liczbowe odkształceń w % (mierzone od największej rozszerzalności) po 15 i 25 godzinie wygrzewania oraz średnią szybkość pełzania pomiędzy - tymi godzinami.

PROJEKTY POLSKICH NORM PRZESŁANE DO USTANOWIENIA

Pobieranie próbek surowców i materiałów ■iefonnowanych

A.    Materiały ogniotrwałe - Pobieranie próbek surowców i materiałów nieformowanych.

• Norma międzynarodowa ISO 8556-1.

Wydanie pierwsze 1988-12-15.

Część 1: Plan pobierania próbek.

B.    Materiały ogniotrwałe - Pobieranie i przygotowywanie próbek surowców, mlcw i mas. PN/84/1!-12004.

Podane powyżej normy różnią się pomiędzy sobą w sposób zasadniczy.

Norma ISO uzależnia minimalną masę próbki jednostkowej od maksymalnego wymiaru ziarna, a minimalną liczbę próbek jednostkowych od masy partii i współczynnika zmienności najbardziej istotnej własności dla danego materiału lub własności, która ma najwyższy współczynnik zmienności wg uzgodnień między zainteresowanymi stronami. Współczynnik zmienności (V) określany jest stosunkiem odchylenia standardowego do wartości średniej danej własności.

W zależności od wartości współczynnika zmienności norma ISO rozróżnia trzy klasy zmienności:

0 < V < 5% mała zmienność, klasa 1 5%<V<15% średnia zmienność, klasa 2 15%<V<30% duża zmienność, klasa 3 Jeżeli nie jest znany współczynnik zmienności lub jest on większy niż 30 należy stosować klasę 3 (duża zmienność).

W normie PN minimalna liczba próbek pierwotnych (będących odpowiednikami próbek jednostkowych) uzależniona jest od masy partii, a minimalna masa próbki ogólnej (będącej odpowiednikiem próbki zbiorczej) od uziarnienia masy partii.

Norma ISO nie podaje sposobu przygotowania próbki laboratoryjnej, gdyż ma to być uzgodnione pomiędzy zainteresowanymi stronami (z próbek jednostkowych lub z próbki zbiorczej), natomiast w normie PN podany jest sposób przygotowania średniej próbki laboratoryjnej z próbki ogólnej.

W związku z istotnymi różnicami występującymi pomiędzy wyżej przedstawionymi normami, opracowano nową normę PN zgodną z normą ISO, która została przesłana do ustanowienia z proponowanym terminem obowiązywania od 1. 01. 1993 r.

Oznaczanie gęstości pozornej, porowatości otwartej i całkowitej

A.    Zwarte kształtki ogniotrwałe - Oznaczanie gęstości pozornej, porowatości otwartej i porowatości całkowitej.

Norma międzynarodowa ISO 5017.

Wydanie pierwsze 1988-06-15.

B.    Materiały ogniotrwałe - Oznaczanie nasiąkli-. w ości, gęstości pozornej i otwartej

PN-79/H-04185.

Obydwie normy podają taki sam zakres zastosowania tj. do wyrobów ogniotrwałych o porowa-

55