jedynym. Posiadają one wszystkie wymienione wyżej wady ich mniejszych odpowiedników, a dodatkowo jedna z nich nie mają zaznaczonego punktu „jesteś tutaj”, na drugiej zaś zaznaczony jest błędnie. Punkt ten jest niezrównaną pomocą dla osoby szukającej drogi. „Jednym z problemów dotyczących map jest to, że ludzie czasami mają kłopoty z przełożeniem mapy na użyteczne wskazówki jak się poruszać.” [Bel 2004] Czytający plan musi nie tylko zorientować się, gdzie aktualnie się znajduje, ale również dopasować zastaną strukturę budynków, czyli dobrać znane mu punkty w otoczeniu do ich odpowiedników na mapie, których de facto jest ograniczona ilość.
Na terenie kampusu trudno się doszukiwać jakiejkolwiek innej informacji wizualnej dotyczącej budynków, przejść czy chociażby w przypadku niepełnosprawnych możliwości dostępowych. Wiele ośrodków (nie tylko uczelni) na całym świecie docenia korzyści płynące z tworzenia znaków, drogowskazów itp. będących źródłem wskazówek dla pieszego. Część z nich jak na przykład Uniwersytet PennState [Pen 2011] tworzy i udostępnia podręczniki/zarządzenia dotyczące standardów oznakowania, znajdującego się na terenie ich kampusów. Określają one nie tylko podstawowy wygląd używanych środków, ale również dokładne ich wymiary, kolorystykę a nawet wielkość czcionek (zał. 5). Politechnika poza prostym oznakowaniem numerów budynków wprowadziła system drogowskazów w postaci... jednego słupka znajdującego się na dziedzińcu gmachu głównego (rys. 4.2).
Rys. 4.1. Jedna z dwóch map dostępnych na Rys. 4.2. Jedyna (poza mapami) dostępna
terenie kampusu. informacja wizualna na terenie kampusu.
18