plik


PRZEMWIENIE KARDYNAAA JAMESA FRANCISA STAFFORDA DO KATECHISTW WDROWNYCH (Porto San Giorgio, Niedziela 30 czerwca 2002r.) Ciesz si z tego, |e jestem tu, w Porto San Giorgio, z wami, katechistami wdrownymi, przybyBymi ze wszystkich kontynentw i zgromadzonymi na modlitwie uwielbienia i dzikczynienia, z racji zatwierdzenia Statutw Drogi Neokatechumenalnej przez Papiesk Rad do Spraw Zwieckich. Dnia 28 tego miesica oddaBem do rk Kiko Argello, Carmen Hernndez i Ksidza Mario Pezzi Dekret zatwierdzenia Statutw, podpisany przeze mnie, jako Przewodniczcego Dykasterii, i przez J.E. Biskupa StanisBawa RyBk, jako jej Sekretarza, z dat 29 czerwca 2002r., w Uroczysto[ Zwitych ApostoBw Piotra i PawBa. Chodzi z pewno[ci o akt prawny, ale o gBbokim znaczeniu eklezjalnym  i o tym musimy by mocno przekonani. MyliBby si ten, kto by my[laB, |e takie zatwierdzenie Statutw jest zwykB formalno[ci urzdow, gdy tymczasem stanowi ono speBnienie gorcego pragnienia Ojca Zwitego, wyra|onego ju| na spotkaniu 24 stycznia 1997r.  ktre na pewno pamitacie  i ponowionego we wBasnorcznym Li[cie, skierowanym do mnie 5 kwietnia 2001r., ktrym potwierdziB zadanie Papieskiej Rady do Spraw Zwieckich, aby doprowadzi do koDca delikatny proces rozeznania i zatwierdzenia Statutw jako  nieunikniony moment dla  samego istnienia Drogi . Moje krtkie przemwienie dotknie dzi[ trzech zasadniczych punktw: po pierwsze, wielkiego daru, jakim jest Droga Neokatechumenalna dla Ko[cioBa; po drugie, znaczenia procesu opracowania Statutw i wagi samych Statutw; i po trzecie, czterech obszarw, ktre wymagaj szczeglnej uwagi w |yciu Drogi, to jest  relacji do Biskupw, kapBanw i parafii jako caBo[ci oraz do innych wsplnot eklezjalnych, jak rwnie| starannego respektowania wolno[ci jednostki ze szczeglnym zwrceniem uwagi na  forum internum . Przy r|nych okazjach Ojciec Zwity ju| podkre[laB obfito[ owocw nawrcenia, dojrzaBej wiary, braterskiej jedno[ci i misyjnego zapaBu Wsplnot Neokatechumenalnych, uznajc Drog, za  itinerarium formacji katolickiej, wa|nej dla spoBeczeDstwa i czasw dzisiejszych (AAS 82 [1990] 1513-1515). Ponadto nie mog nie wspomnie sBw, ktre Papie| skierowaB do was z okazji trzydziestolecia istnienia Drogi:  Jak wiele przebyli[cie z pomoc Pana! Droga w cigu tych lat naprawd zadziwiajco si rozwinBa i rozprzestrzeniBa w Ko[ciele (...) jak ewangeliczne ziarenko gorczycy, staBa si po trzydziestu latach wielkim drzewem, rozwijajc si ju| w ponad 100 krajach [wiata (& ) , podkre[lajc ponadto  obfito[ darw, ktrych Pan udzieliB w tych latach wam, a poprzez was caBemu Ko[cioBowi . Dlatego Papie| w tym przemwieniu umie[ciB ten wasz pBodny rozwj w obrbie rozkwitu charyzmatw i nowych sposobw przejawiania si Ko[cioBa, jako misterium komunii misyjnej (por. Jan PaweB II, Przemwienie z 24/1/1997). Jednak|e na to krzepice uznanie trzeba byBo da konkretn odpowiedz poprzez badanie i konsekwentne zatwierdzenie Statutw Drogi. Rzeczywisto[ bardzo tre[ciwa jak te| zBo|ona, jak stanowi Wsplnoty Neokatechumenalne, obecne w bardzo wielu diecezjach i parafiach, w tak r|nych krajach; dzieBo katechistw wdrownych i rodzin w misji; istnienie ponad czterdziestu seminariw diecezjalnych  Redemptoris Mater , zwizanych z do[wiadczeniem Drogi  jak|e nie mogBaby liczy na  jasn i pewn reguB |ycia (por. Jan PaweB II, wBasnorczny List, cyt., nr 2), wyra|on w zredagowanych normach statutowych? Czy| zdajc si jedynie na tradycj ustn, nie nara|aBo si mo|e na ryzyko nieprezycyjno[ci, pozostawiajc wszystko na pastw ewentualnych arbitralnych posuni, spowodowanych brakiem pewnych, przez wszystkich znanych i respektowanych odniesieD? Dzi[ te normy statutowe zatwierdzone przez Stolic Zwit  jak sBusznie jest powiedziane w Dekrecie  stanowi staBe i pewne linie przewodnie dla |ycia Drogi. Inicjatorzy Drogi coraz bardziej [wiadomie rozumieli wa|no[ Statutu i wraz z niektrymi wspBpracownikami niestrudzenie anga|owali si w dialog z nasz Dykasteri, aby mo|na byBo osign cel wskazany przez Ojca Zwitego dla dobra Ko[cioBa i w szczeglny sposb dla samej Drogi Neokatechumenalnej. Od ponad piciu lat podjli si studium kolejnych i r|nych szkicw Statutw, przedstawianych Papieskiej Radzie do Spraw Zwieckich. Dialog byB o|ywiony, czasami rwnie| trudny, ale zawsze kierowany wysokim poczuciem wyrozumiaBo[ci i miBo[ci eklezjalnej. W tych latach Papieska Rada do Spraw Zwieckich dziaBaBa zawsze w [cisBej wspBpracy z pozostaBymi dykasteriami Kurii Rzymskiej, bezpo[rednio zainteresowanymi t spraw, na mocy i w zakresie odpowiadajcych im kompetencji. DotarBy do nas r|ne spostrze|enia ze strony Kongregacji Nauki Wiary, ktre zostaBy odpowiednio zawarte w tek[cie definitywnym. W tych latach doszBo do licznych kontaktw z poszczeglnymi Biskupami i Konferencjami Biskupw caBego [wiata w celu oceny do[wiadczenia Drogi na poziomie lokalnym, diecezjalnym i narodowym, podczas gdy liczni Patriarchowie, KardynaBowie i Biskupi pisali do Ojca Zwitego, zachcajc do badania i zatwierdzenia Statutw. Z naszej strony prowadzili[my cigBe konsultacje z ekspertami w dziedzinie prawa kanonicznego i nie zaniechali[my uwa|nego rozpatrywania wielu innych [wiadectw i spostrze|eD, pochodzcych od osb, ktre znaj z bliska do[wiadczenie Drogi. Ten dBugi proces opracowania i badania Statutw byB jednocze[nie opatrzno[ciow sposobno[ci i mocnym czasem rozeznawania propozycji i do[wiadczenia Drogi Neokatechumenalnej ze strony Stolicy Zwitej i koDczy si ow  dalsz gwarancj autentyczno[ci waszego charyzmatu (por. Jan PaweB II, Przemwienie z 24/I/1997; wBasnorczny List cyt., nr 2), ktr stanowi zatwierdzenie Statutw. Inicjatorzy Drogi i ci, ktrzy ich wspomagali podczas tego procesu, mog za[wiadczy z jak determinacj Papieska Rada do Spraw Zwieckich postpowaBa, aby wypeBni mandat Ojca Zwitego w zakresie wBasnej kompetencji oraz z jak trosk i szacunkiem dziaBaBa, aby caBkowicie byBa respektowana rzeczywisto[ Drogi zgodnie z liniami zaproponowanymi przez inicjatorw. Nasza Dykasteria bowiem nie ma prawa opracowywania i narzucania norm statutowych r|nym rzeczywisto[ciom, gdy| ciesz si one wolno[ci do wyra|ania w statutach, przedstawionych do rozwa|ania Stolicy Zwitej, charyzmatu, celw, pedagogii,  stylu i wBasnych, specyficznych sposobw postpowania i dziaBania. Tak|e w przypadku Drogi interwencja wBadzy ko[cielnej ograniczyBa si wic do sprawdzenia i zapewnienia zgodno[ci Statutw z nauk i dyscyplin Ko[cioBa, aby do[wiadczenie Drogi mogBo dawa jeszcze wiksze owoce  ewangelicznego radykalizmu i nadzwyczajnego zapaBu misyjnego, jakie ona wnosi w |ycie wiernych [wieckich, rodzin, wsplnot parafialnych, wraz z bogactwem wzbudzonych powoBaD do |ycia kapBaDskiego i zakonnego (por. Dekret Papieskiej Rady do Spraw Zwieckich, 29/VI/2002), zapewniajc przy tym, aby te dobre owoce zakorzeniaBy si coraz bardziej na |yznym gruncie Ko[cioBa Katolickiego. Jednocze[nie Stolica Zwita bardzo nalegaBa na pewne podstawowe aspekty, na ktre chciaBbym teraz zwrci wasz uwag. Wzajemne stosunki midzy chrze[cijanami rzdz si wielkim prawem danym nam przez [w. PawBa:  Bdzcie sobie wzajemnie poddani w bojazni Chrystusowej (Ef 5,21). Ta doktrynalna i moralna zasada, zakorzeniona w godno[ci ka|dego ochrzczonego, rzdzi stosunkami midzy wszystkimi chrze[cijanami. W ostatniej cz[ci pitego rozdziaBu swego listu [w. PaweB stosuje t zasad do szczeglnej relacji istniejcej wewntrz Ko[cioBa. Pierwsi katechi[ci w Ko[ciele to Biskupi, nastpcy ApostoBw, konsekrowani przez Boga i wspomagani przez Ducha Zwitego po to, aby by dobrymi Pasterzami swego stada, na czele r|nych Ko[cioBw lokalnych, a zatem obarczeni delikatn i przynaglajc odpowiedzialno[ci gBoszenia Ewangelii Chrystusowej, bycia szafarzami Bo|ych misteriw, nauczania prawdy wiary, pewnej doktryny i przewodniczenia wszystkim wiernym, zebranym w jedno[ci miBo[ci. Musicie wic odnosi si zawsze z szacunkiem i posBuszeDstwem do Biskupw, zjednoczonych z Ojcem Zwitym w Kolegium apostolskim. Nic bez biskupa! Statut jest dany Biskupom  jak jest powiedziane w Dekrecie  jako  powa|ne oparcie w ich  ojcowskim i czujnym towarzyszeniu Wsplnotom Neokatechumenalnym (por. Dekret Papieskiej Rady do Spraw Zwieckich, 29/VI/2002). Statut jest narzdziem w sBu|bie komunii i dlatego jest  narzdziem w sBu|bie Biskupom (por. art. 5 Statutu). MiBo nam jest wspomnie i przytoczy tutaj to, co mwiB Ojciec Zwity w Encyklice Redemptoris Missio, kiedy, w numerze 72, prosiB Biskupw o serdeczno[ i wielkoduszno[ w przyjciu nowych rzeczywisto[ci obecnych w diecezjach, a te (rzeczywisto[ci) prosiB o prawdziwego ducha pokory w przedstawianiu i kroczeniu wBasn drog, umiejscawiajc si w |ywej i wieloksztaBtnej tkance wsplnot chrze[cijaDskich. Jest prawd, |e zatwierdzenie Statutw przez Stolic Zwit jest jakby zaproszeniem i gwarancj, aby do[wiadczenie Drogi rozwijaBo si w dalszym cigu w wielu nowych diecezjach, szanujc zawsze to, co  tak jak mwi same Statuty  nale|y do ka|dego Biskupa, by  udziela pozwolenia na realizacj Drogi Neokatechumenalnej w diecezji (art. 26), aby rozwijaBa si w parafiach, do ktrych zostaBa wyraznie zaproszona. Statut nakBada na Biskupw du| odpowiedzialno[.  Bdzcie sobie wzajemnie poddani w bojazni Chrystusowej : ta zasada rzdzi relacjami pomidzy Biskupami i tymi wszystkimi, ktrzy przynale| do Drogi. Stolica Zwita troszczyBa si tak|e o to, aby sprecyzowa w Statutach wag, jak nale|y przyzna osobie proboszcza, oraz aby doceni obecno[ prezbitera we Wsplnocie Neokatechumenalnej, jak rwnie| jego posBug rzdzenia, nauczania i u[wicania; a tak|e, aby zaakcentowa szacunek nale|ny powoBaniu duchownych i dyscyplinie zakonnikw, ktrzy krocz Drog. Bardzo odczuwane byBo mocne stwierdzenie o ochronie  forum internum osb, nie zmierzajce do tego, aby ograniczy  drog nawrcenia wedBug wBasnej pedagogii wsplnoty, lecz aby gwarantowa wolny wybr osb, jednocze[nie doceniajc coraz bardziej sakrament Pokuty, wedBug tego, co w ostatnim czasie wskazaB Ojciec Zwity w Motu proprio Misericordia Dei. Liczne uwagi zostaBy zamieszczone w tek[cie i musz przyzna inicjatorom Drogi, |e przyjli z posBuszeDstwem i z mdro[ci to, co zostaBo zaproponowane, co wedBug nich odpowiada prawdziwej naturze i praktyce samej Drogi. W szczeglny sposb pragn tutaj podkre[li podstawowy aspekt, ktry przedstawia wasze peBne otwarcie duchowe i czynn dyspozycyjno[ do tego, aby by wBczonymi w parafialne i diecezjalne wsplnoty chrze[cijaDskie w sBu|bie nie tylko tym, ktrzy krocz  Drog , lecz caBej wsplnocie, ofiarujc dary i talenty, ktre Pan wam daB, a jednocze[nie doceniajc i waloryzujc to wszystko, co Duch pobudza w |yciu wiernych poprzez r|ne itineraria formacji chrze[cijaDskiej i sposoby wyra|ania Jego misterium [wito[ci i komunii. Zw. PaweB  osiga punkt kulminacyjny swoich pouczeD, ktre opisuj |ycie przeniknite Duchem Zwitym, pro[b zwrcon do wszystkich wierzcych, aby byli sobie wzajemne poddani& Ponadto obowizki wyliczane s jako wzajemne: Bdzcie sobie wzajemnie poddani w bojazni Chrystusowej (C.S. Keenan). Powierzam ka|demu z was te Statuty w odpowiedzialno[ci ka|dego przed Bogiem. Wszyscy jeste[cie wspBodpowiedzialni za dostosowanie waszego dziaBania do reguBy, ktr otrzymali[cie, a ktrej wskazania normatywne nale|y w caBo[ci przestrzega. Statuty, istotnie, zostaBy zbadane i sprawdzone w najdrobniejszych szczegBach: ka|de wyra|enie posiada swj sens. Powinny by one zawsze  dla ka|dego z was i dla wszystkich  o[wiecajcym przewodnikiem dla |yznego wzrostu w Ko[ciele i dla Ko[cioBa. Oczywi[cie, nie mo|na wymaga wszystkiego od statutu. Bdc narzdziem prawnym, nie mo|e stanowi systematycznych i pogBbionych linii orientacyjnych w materii doktrynalnej, liturgicznej i katechetycznej. Nie przez przypadek bowiem Statuty Drogi odsyBaj wyraznie do Dyrektorium katechetycznego ( Droga Neokatechumenalna. Linie orientacyjne dla ekip katechistw ), ktrego r|ne tomy przedstawili[cie kompetentnym Kongregacjom i ktre czeka na rozpatrzenie i wsplne zatwierdzenie przez Kongregacj Nauki Wiary, Kongregacj Kultu Bo|ego i Dyscypliny Sakramentw oraz Kongregacj do Spraw Kleru. Zatwierdzenie Statutw mo|e by autorytatywnym i po|ytecznym oparciem dla trwajcych prac weryfikacyjnych. Ponadto zatwierdzenie Statutw udzielone zostaBo ad experimentum na pi lat, co zobowizuje Papiesk Rad do Spraw Zwieckich nie tylko do tego, aby wypeBni starannie zadanie, ktre Jego Zwitobliwo[ jej powierzyB,  by dalej towarzyszy Drodze tak|e w przyszBo[ci (por. Jan PaweB II, wBasnorczny List cyt., nr 3), lecz rwnie| kontynuowa dialog z inicjatorami Drogi, dla rozr|niania i weryfikowania zastosowania Statutw w praktyce samej Drogi. Naprawd wa|ne jest to, by te Statuty, zatwierdzone przez Papiesk Rad do Spraw Zwieckich, wypeBniajc pragnienie Ojca Zwitego, stanowiBy dla was motyw wdziczno[ci, rado[ci, pewno[ci i nadziei na waszej Drodze, oraz odwoBywania si do Bo|ej Opatrzno[ci ku coraz wikszej odpowiedzialno[ci za dar, ktrym Pan was obdarzyB dla u[wicenia osb, dla budowania wsplnoty chrze[cijaDskiej, dla wzrastajcego zapaBu do  nowej ewangelizacji , a| po najdalsze zaktki ziemi, na wiksz chwaB Boga. Ktokolwiek poznaB Drog Neokatechumenaln jest oswojony z obrazem chwalebnego krzy|a, jaki niektrzy maj w swoich domach. W katechezie konwiwencji pierwszego skrutynium, Kiko Argello gBosi:  Chwalebny krzy| jest gBbok tajemnic chrze[cijaDstwa& Krzy| jest wBa[nie drog naszego zbawienia . To wBa[nie krzy| Jezusa nadaje ksztaBt Dekretowi i Statutom, ktrych zatwierdzenie [witujemy dzi[. Tajemnica krzy|a, w ktrej ka|dy chrze[cijanin zostaB ochrzczony, jest jedynym misterium, misterium miBo[ci Ojca i Syna. A| do samego koDca swojego ziemskiego pielgrzymowania, Syn oddaB si w posBusznej miBo[ci Bogu:  Ojcze, w twoje rce powierzam ducha mojego (Ak 23,46). W tych latach, w ktrych razem bdziecie szli, stosujc te Statuty, prosz was, aby[cie mieli na uwadze wszystkie drogi, ktre prowadz do Boga, wskazane przez posBuszn miBo[ Tego, ktry umarB na krzy|u. Przyjcie i wierne zastosowanie Statutw oraz posBuszeDstwo Ojcu Zwitemu i Biskupom Ko[cioBa s w centrum obiecanej nagrody dla tych, ktrzy id drog wyznaczon BBogosBawieDstwami:  Miar dobr, natBoczon, utrzsion i opBywajc wsypi w zanadrza wasze (Ak 6,38). PosBuszna miBo[ domaga si ubstwa, ktre znamionuje BBogosBawieDstwa. Poprzez posBuszn miBo[ bdziecie coraz bardziej wprowadzani w tajemnic peBni chwaBy Boga, objawionej w Krzy|u Jezusa. Ci spo[rd was, ktrzy krocz tymi bBogosBawionymi drogami, bd jak dzieci, jak anioBowie nieustannie ogldajcy oblicze Boga. Wasza [wita prostota otworzy przed wami niepodzieln prostot Boga.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wypowiedź KARDYNAŁA JAMESA FRANCISA STAFFORDA w dniu zatwierdzenia statutu Drogi Neokatechumenalnej
4 Kolorowanki i rebusy do katechezy
katecheza motywowanie uczniów do nauki
Gdy jesteście rozdzieleni by przemówić do nieobecnego partnera (partnerki)
PRZEMÓWIENIE DO WIĘŹNIÓW WYGŁOSZONE W ZK przez JP II
Katecheza dorosłych 4 Przyszedł do swoich
Przemow do nich Teoria i praktyka wystapien publicznych obama

więcej podobnych podstron