9990199429

nieruchomości, wraz ze znajdującą się na nich infrastrukturą, pozostałą po restrukturyzowanych lub likwidowanych przedsiębiorstwach oraz inne dołączone do nich nieruchomości, tworzone przy udziale władz samorządowych, w celu zapewnienia prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności przez małych i średnich przedsiębiorców, na preferencyjnych warunkach. W ramach parków przemysłowo-technologicznych zakłada się głównie: zapełnienie oferowanej powierzchni rynkowo skutecznymi firmami, wykorzystującymi nowoczesne technologie, przyciąganie inwestorów oraz tworzenie miejsc pracy. Mają one amortyzować społeczne i gospodarcze skutki restrukturyzacji tradycyjnych branż przemysłowych. Przykładami są: Bełchatowsko-Klesz-czowski Park Przemysłowo-Technologiczny i Płocki Park Przemysłowo-Technologiczny.

Parki technologiczne są elementem nowoczesnej infrastruktury (struktur gospodarczych XXI wieku), umożliwiającymi w określonym miejscu:

1)    Komasację na jednym obszarze innowacyjnych małych i średnich firm, ułatwiającą wzajemne kontakty między przedsiębiorcami, owocujące tworzeniem powiązań kooperacyjnych oraz próbami wspólnych przedsięwzięć, generowanie tzw. „efektów synergicznych"i rozwój innowacyjnego środowiska.

2)    Zacieśnianie powiązań nauki z praktyką gospodarczą, inicjowanie kontaktów i transfer technologii.

3)    Koncentrację instrumentów wsparcia w zakresie startu nowo powstających oraz małych i średnich przedsiębiorstw poprzez programy pomocy finansowej, technicznej i doradczej.

4)    Tworzenie nowych, trwałych miejsc pracy, wymagających podwyższonych kwalifikacji.

5)    Poprawę wizerunku i stymulację rozwoju regionalnego, zmian strukturalnych i podnoszenie atrakcyjności lokalizacyjnej.

6)    Realizację przedsięwzięć eksperymentalnych.

Obecnie szacuje się, że na świecie funkcjonuje około 900 parków technologicznych, z tego w Europie ponad 300. Większość parków powstała po roku 1980, a co czwarty obecnie działający, został utworzony po 2000 roku. Jedyny okres, od połowy XX w., w którym nie zanotowano przyrostu omawianych instytucji przypada na lata 70. Trudno jednoznacznie wskazać powody spadku dynamiki. Jednym z nich mógł być światowy kryzys gospodarczy tego okresu. Osłabienie kryzysu, wraz z początkiem lat osiemdziesiątych, mogło z kolei przyczynić się do szczególnie dynamicznego rozwoju parków, a nowe podejście do rozwoju gospodarczego w latach 80. i kolejnych, zwracające uwagę na zintegrowane i systemowe podejście do procesu innowacji, mogło pełnić rolę katalizatora dla nowych parków. Ich znaczenie w gospodarkach regionalnych i lokalnych nabrało wówczas nowej formy.

Do świadczenia w tworzeniu parków technologicznych na świecie wskazują, iż proces zainicjowany od momentu pierwszych planów do uruchomienia parku trwa średnio 3,5 roku. Wskazać można jednocześnie przykłady, w których okres ten skrócono poniżej roku oraz przykłady 13-letniego procesu, choć są to nieliczne przypadki. Zwrócić należy jednocześnie uwagę, iż fakt uruchomienia parku stanowił dla większości pierwszy etap rozwoju. Badania wykazały, iż 78% z nich powiększyło swoje tereny lub obiekty w trakcie działalności i tyle samo posiada plany dalszego rozwoju. W grupie tej wskazać można zarazem, iż 67% dokona-

13