Początki myśli andragogicznej:
STAROŻYTNOŚĆ
Platan - wychowanie do starości, należy człowieka przygotować do starości poczynając od dzieciństwa
Sokrates -prekursor samowychowania (samokontrola, samapoznawanie) cechy cnotliwe -» refleksjanadsahąi światem.
CZASY NOWOŻYTNE:
Jan Amas Komeński (prekursor) - twórca nowożytnej idei andragogicznej - XVII w.
W XXVI „Waryncjusz” - Szymon Karyncki w 1555 r. wydal książkę pt. „O szkołach czyli akademiach księg wojen".
J.A.Komeński - „Wielka dydaktyka” i „Pampaedia". W „Pampaedi” Komeński pisał; że trzebauczyć wszystkich, wszystkiego -idea kształcenia przez całe życie.
Socjaliści utopijni - Tomasz Mones, Rober Owen - mieli wizję spostrzegania świata w kategoriach utopijnych.
Bujny rozwój idei oświeceniowych (XVIII w.) - wpływ rewolucji francuskiej i dążeń do równouprawnienia Rewolucja francuska-we Francji w 1792 r. został opracowany przez Candnrcet - „Projekt organizacji wychowania publicznego” - to projekt, który obejmuje cały system kształcenia, w tym system oświaty dorosłych (pierwszy zarys systemu oświaty dorosłych).
Oświatabardzo duży nacisk kładzie naposzerzanie wiedzy.
Wiek XIX - powstają instytucje oświaty -powstanie Uniwersytetu Ludowego = Grundt - zaczyna się podnoszenie poziomu świadomości chłopa Przekaz wiedzy regionalnej, kulturowej.
Koniec XVII w. - KEN -już podjęłapomysł pedagagizacji rodziców - widziała potrzebę oświecania rodziców w ich rolach rodzicielskich (Ksiądz Piramowicz).
Wiek XIX - prądy, ruchy robotnicze -początek XX w. żądanie udostępniania wiedzy wszystkim obywatelom.
J.A.Komenski - zwrócenie uwagi na to, że rozwój człowiekajest procesem całożyciawym - idea bardzo nowatorska (całe życie jest szkołą) tzn., że Komeński wyznacza zgodnie z wiekiem człowieka 8 szkół, do których człowiek uczęszcza:
L szkołanarodzin.
2. szkoła dziecięctwa (dziś okres ak. 7 raku życia).
3. szkoła chłopięctwa (7 rak życia).
4. szkoła wieku dojrzewania (koniec dzieciństwa).
5. szkoła dojrzałej młodzieży (okres po addescencji - do 22-25 raku życia współcześnie).
6. szkoła mężczyzn (wiek dojrzały, dorosłość).
7. szkoła starości (wyróżniane z okresu dorosłości).
8. szkoła śmierci.
Rozwój człowieka u Kodeńskiego jest procesem permanentnym = ciągłym i jest wszelaka uwarunkowany:
- siły przyrody (dziś zadatki genetyczne i wpływ środowiska zewnętrznego).
- wpływ wychowawczy (oddziaływanie innych osób).
- własna aktywność = samorozwój, samokształcenie.
Człowiek ciągle czegoś więcej chce w różnych dziedzinach.
Komeński mówi o tym, że człowiek dorosły przekracza to, co już osiągnął (koncepcja transgresyjna Koziełeckiego). Człowiek ciągłe się może rozwijać.
Dorosły, sam dla siebie jest nauczycielem i uczniem (aktywność własna). Może innym przekazać wiedzę i sam też może się uczyć.
Teoria rozwoju -rozwój człowieka wiąże się z wychowaniem, kształceniem. Są to procesy nieustające, uzupełniające się nawzajem, sątoprocesy, które pozwalająnarozwiązywanie zadań życiowych. Miarą dorosłości jest samokierawanie, a przy tym skuteczność działania (wskaźnik dorosłości w dojrzałości).