Wykład 5
Wspólna Polityka Rolna to jedna z pierwotnych polityk WE. Jej podstawy zapisano już w Traktacie Rzymskim w 1957 roku. Określono wówczas jej cele. Sformułowano je następująco:
- zwiększenie produktywności rolnictwa poprzez wspieranie postępu technicznego i optymalne wykorzystanie czynników produkcji
- zapewnienie zadawalającego standardu życiowego społeczności wiejskiej przez wzrost dochodu per capita
stabilizacja rynków
- zapewnienie dostępności towarów rolno-spożywczych
- zapewnienie konsumentom możliwości zakupu żywności po rozsądnych cenach
Wspólna Polityka Rolna wykorzystuje dwa typy instrumentów a mianowicie; politykę kontroli rynku oraz politykę strukturalną.
Polityka kontroli rynku obejmuję:
działania regulujące, w tym: powalanie organu interwencyjnego, zasady konkurencji i zasady prowadzenia wymiany z zagranicą
- politykę cenową, która polega na ustaleniu cen minimalnych w oparciu o możliwie obiektywne kryteria
fundusz dla wypłaty cen gwarantowanych
Instrumenty rynkowe składające się na WPR można podzielić na:
środki interwencji wewnętrznej zewnętrznej
- ustalenie cen interwencyjnych
- zakupy interwencyjne
- składowanie nadwyżek
eksportowe
środki ochrony - cła
- importowane opłaty wyrównawcze
- subwencje
- kontyngenty
- normy techniczne
- przepisy sanitarne
- standardy
Zasady Wspólnej Polityki Rolnej
1. Zasada jedności rynku; artykuły rolno-spożywcze mogą przekraczać granice
wewnętrzne UE bez żadnych przeszkód (takich jak cła, ograniczenia ilościowe, normy techniczne, ograniczenia jakościowe)