60-965 Poznań ul.Piotrowo 3a tel. (0-61)6652688 fax (0-61)6652389 http://lumen.iee.put.poznan.pl
STUDIA NIESTACJONARNE ELEKTROTECHNIKA
Laboratorium PODSTAW TECHNIKI ŚWIETLNEJ
Temat: POMIAR STRUMIENIA ŚWIETLNEGO I WYZNACZANIE CHARAKTERYSTYK NAPIĘCIOWYCH ŻARÓWEK
Opracowanie wykonano na podstawie następującej literatury:
1) . Laboratorium z techniki świetlnej (praca zbiorowa pod redakcją Władysława Golika). Skrypt nr 1792. Wydawnictwo
Politechniki Poznańskiej, Poznań 1994.
2) . Bąk J., Pabiańczyk W.: Podstawy techniki świetlnej. Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, Łódź 1994.
1. STRUMIEŃ ŚWIETLNY
Strumień świetlny (<t>; jednostka: lumen [Im]) to wielkość wyprowadzona ze strumienia energetycznego przez ocenę działania promieniowania na normalnego obserwatora fotometrycznego CIE A.
Strumień energetyczny (strumień promienisty; <De, P; jednostka: wat [W]) to moc wysyłana, przenoszona lub przyjmowana w postaci promieniowania elektromagnetycznego.
Obserwator fotometryczny CIE normalny to idealny obserwator, którego krzywa względnej czułości widmowej jest zgodna z funkcją V(A) dla widzenia fotopowego (dziennego) lub funkcją V’(A) dla widzenia skotopowego (nocnego).
Względna widmowa skuteczność świetlna V(A) odpowiada przyjętej przez CIE względnej widmowej skuteczności świetlnej przeciętnego oka ludzkiego.
Rys. 1. Względna widmowa skuteczność świetlna.
Strumień świetlny może być obliczony z następującej zależności:
780nm
0=Km- Jd<De(X)-V(A.)-d^ (1)
380nm
gdzie:
380nm V 780nm Km
dcpe(^) [W]
- zakres widzialny promieniowania elektromagnetycznego
- największa wartość skuteczności świetlnej, Km=683 [Im/W]
- rozkład widmowy strumienia energetycznego, moc promienista widmowa z zakresu długości fali pomiędzy A. a A + dA
A CIE (Commission Internationale de 1’Eclairage) Międzynarodowa Komisja Oświetleniowa