5020058399

GGilS	Nazwiska: 1.    Monika Siry 2.    Kamil Sanicki		ROK I		GRUPA XII	ZESPÓŁ IV
PRACOWNIA FIZYCZNA	TEMAT: Busola stycznych					nr Ćwiczenia 41
Data wykonania: 22.03.2012	Data oddania: 29.03.2012	Zwrot do poprawy:		Data oddania:	Data zaliczenia	OCENA

Cel doświadczenia:

Zapoznanie się z budową i działaniem przyrządu nazywanego busolą stycznych. \Afyznaczenie składowej poziomej ziemskiego pola magnetycznego.

Wstęp teoretyczny:

Przebieg ćwiczenia:

W czasie wykonywania tego ćwiczenia korzystano z następujących przyrządów pomiarowych:

•    zasilacz napięcia stałego,

•    amperomierz,

•    opornica suwakowa,

•    przełącznik kierunku prądu,

•    igła magnetyczna umieszczona wewnątrz cewki (w busoli stycznych).

W pomiarach ziemskiego pola magnetycznego istotną rzeczą jest zminimalizowanie wpływu innych, zaburzających pomiar, pól magnetycznych. W tym celu należy umieścić cewkę ze znajdującą sie wewnątrz niej busolą możliwie daleko od przewodników z prądem oraz materiałów ferromagnetycznych (jak np. elementy żelazne). Następnie należy wypoziomować busole i ustawić ją w taki sposób, aby igła magnetyczna znajdowała sie w płaszczyźnie wyznaczonej przez zwoje cewki (busola jest zamocowana obrotowo).

Natężenie prądu regulujemy za pomocą opornicy lub zmieniając ustawienia cewki Ilość zwojów n- 4,12,16,24,36,40.

Ponieważ zajmujemy się wyłącznie poziomymi składowymi, więc igłę magnetyczną umieściliśmy w płaszczyźnie poziomej. Wyznacza ona kierunek wypadkowej indukcji, dzięki podziałce wokół busoli możemy odczytać wychylenie od pierwotnego położenia. Ponadto należało wyeliminować jakiekolwiek zakłócenia badanego pola magnetycznego (telefony komórkowe).

Wyniki pomiarów: