5020059082

WYKŁAD - MINERALNE SPOIWA BUDOWLANE

1.    Klasyfikacja

Spoiwa mineralne - wypalony i sproszkowany minerał, który po wymieszaniu z wodą na skutek reakcji chemicznych ulega stwardnieniu, wykazując właściwości wiążące.

Ze względu na zachowanie się spoiw mineralnych w czasie twardnienia w środowisku wodnym rozróżnia się:

•    spoiwa powietrzne - twardnieją (uzyskują odpowiednią wytrzymałość mechaniczną) tylko na powietrzu:

o wapno,

o gips oraz cement anhydrytowy (tzw. cement Keena), o spoiwo magnezjowe (tzw. cement Sorela),

o spoiwo krzemianowe ze szkłem wodnym, uzyskiwane przez zmieszanie szkła wodnego (roztwór krzemianów sodowych lub potasowych otrzymywany przez stopienie piasku z węglanem sodowym lub potasowym i rozpuszczenie stopu w wodzie pod ciśnieniem) z wypełniaczem mineralnym o uziarnieniu do 0,2 mm. jako wypełniacza używa się np. mączki kwarcowej. Obecnie raczej nie używane;

•    spoiwa hydrauliczne - twardnieją na powietrzu i pod wodą:

o cementy,

o wapno hydrauliczne (cement romański)

2.    Rys historyczny

Spoiwa powietrzne należą do najstarszych spoiw.

Zastosowanie gipsu do celów budowlanych datuje się od ok. 2600 lat p.n.e (Egipt). Był wykorzystywany do spajania bloków kamiennych w grobowcach oraz łączenia rur, białych wypraw ścian i stropów.

W Polsce użyto gipsu do wykonania zaprawy zastosowanej w fundamentach przybudówki kościoła przed romańskiego w Wiślicy (woj. świętokrzyskie) oraz w części rotundy na Wawelu. Także jeden z najstarszych kościołów w Krakowie (na Krzemionkach) ma okrągłą nawę wybudowaną przy użyciu gipsu.

Szersze stosowanie gipsu w Polsce datuje się od XVI!w, zwłaszcza jako materiału do robót sztukatorskich. W XX w. zaczęto stosować gips jako spoiwo do prefabrykatów, przy jego użyciu wznoszono budynki mieszkalne. Obecnie gips jest bardzo popularnym spoiwem

1