W konstrukcjach dla elementów prętowych o ściankach wystarczająco małej grubości stosuje się teorie jak dla prętów cienkościennych.
Prętem cienkościennym jest pręt, którego przekrój składa się z wąskich elementów prostoliniowych lub krzywoliniowych, gdy S < 1/1 Oz/, gdzie <5-grubość ścianki, */- największy wymiar poprzeczny pręta.
Opis stanu odkształcenia i naprężenia powłoki pręta jest odniesiony do jego powierzchni środkowej. Pręt zastępujemy powierzchnią będącą miejscem geometrycznym punktów równo odległych od obydwu powierzchni zewnętrznych jego powłoki. Krzywa powstała w wyniku przecięcia powierzchni środkowej płaszczyzną prostopadłą do osi pręta nazywa się linią środkową przekroju (konturem).
Przy obliczaniu nośności przekrojów cienkościennych konieczna jest znajomość charakterystyk geometrycznych tych przekrojów. W związku z tym potrzebna jest m.in. znajomość wyznaczania tzw. współrzędnej wycinkowej, którą omówiono poniżej.
(Szczegółowe omówienie prętów cienkościennych zostanie przedstawione na przedmiocie: Mechanika prętów cienkościennych - przedmiot do wyboru).
Zadanie
Wyznaczyć współrzędną wycinkową dla ceownika normalnego 200 (przekrój został uproszczony zgodnie z poniższym rysunkiem).
Ceownik normalny C200
s
9
h=200mm
s=75mm
g=10mm
t=12mm wyznaczamy: h0=h-t=200-12= 188mm s0=s-g/2=75-5=70mm
Aśr * g ■ h0 (pole przekroju środnika) Ap « s0 • t (pole przekroju półki) sc - środek ciężkości A - środek ścinania
Położenie punktu A (środka ścinania) przez określenie wielkości e: