1. Dielektryki to ośrodki materialne, dla których liczba swobodnych ładunków elektrycznych jest znikomo mała i które w odróżnieniu od przewodników nie przewodzą prądu. W przyrodzie nie ma doskonałych izolatorów, ale zdolność izolacyjna kwarcu jest około 1025 razy większa niż miedzi. Dlatego też w wielu praktycznych zagadnieniach pewne materiały zachowują się tak, jakby były doskonałymi izolatorami. Cząsteczki niektórych dielektryków, np. wody maja trwałe momenty dipolowe. Umieszczone w polu elektrycznym cząsteczki, niezależnie od tego czy mają trwały moment dipolowy, czy też nie, mogą uzyskać moment dipolowy przez indukcję, który istnieje tylko w obecności pola elektrycznego i dąży on do rozerwania cząstki. Jest on proporcjonalny do natężenia pola elektrycznego i wzrasta liniowo z natężeniem tego pola. Jeśli dielektryk umieszczony jest w zewnętrznym polu elektrycznym to na jego powierzchniach pojawiają się wyindukowane ładunki, na jednej dodatnie na drugiej ujemne.
2. Natężenie pola elektrycznego E jest to stosunek siły działającej na ładunek próbny qo, umieszczony w badanym polu do wartości tego ładunku.
%
To ile razy zmienia się wartość natężenia pola w dielektryku w porównaniu z próżnią możemy łatwo obliczyć dla przypadku pola elektrycznego E, wytwarzanego przez ładunek punktowy Q. Możemy wtedy skorzystać z prawa Coulomba, które pozwala obliczyć siłę oddziaływania ładunku Q, który wytwarza badane pole, z ładunkiem próbnym qo, który to pole „sonduje”.
p _ QQo p _ Q
F -2 dlatego E -~7ZTZJ
4ze0er 4ne0€r
r - jest odległością ładunku qo od ładunku Q £o=0,885*10"1:l [F/m] (przenikalność elektryczna próżni)
£ - przenikalność elektryczna badanej substancji
Przyjęto, że dla próżni e=1. Dla innych dielektryków e>1, a więc natężenie pola elektrycznego w dielektrykach jest £ razy mniejsze niż w próżni.
Pomiar £ polega na porównaniu pojemności elektrycznej C kondensatora wypełnionego badaną substancją, z pojemnością Co tego samego kondensatora „wypełnionego” próżnią:
e-
C0