1002888882

i mechanizmach rozwoju pęknięć w całym przekroju stref utwardzonych i w strefach do nich przylegających. Rodzaj pękania wiązał się ściśle ze strukturą ścieżek i odpowiadał prawie wszystkim rodzajom pękania od kruchego do plastycznego. Bardzo wielu szczegółów mikrobudowy powierzchni pęknięć dostarczają zdjęcia z mikroskopu transmisyjnego. Badania te potwierdziły charakterystyczne mechanizmy pękania w strefie przejściowej, szczególnie wyraźne w opisywanym wcześniej układzie ścieżek pierścieniowych l,5d. Stwierdzono występowanie mieszanego charakteru pękania, tj. kruchego-częściowo po granicach ziaren i wzdłuż płaszczyzn łupliwości z oznakami małych odkształceń plastycznych. W strefie przejściowej, o mieszanej strukturze martenzytyczno - bainitycznej i bainitycznej, najczęściej obserwowano obrazy pękania plastycznego i quasi-łupliwego a)    b)

Rys.5. Fragmenty charakterystycznych topografii powierzchni oraz mikrobudowy złomu próbki ze stali 40H wstępnie ulepszonej cieplnie oraz hartowanej laserowo z częściowym przetopieniem powierzchni, w układzie pojedynczej pierścieniowej ścieżki w środku przewężenia próbki : a,c - charakterystyczne strefy widoczne na powierzchni złomu -rozwarstwienie, b - strefa przypowierzchniowa laserowo zahartowana - widoczne wzdłużne kryształy kolumnowe przechodzące w ziarnistą budowę krystaliczną, d -mikrobudowa strefy zahartowanej laserowo bez przetopienia: I- strefa przetopiona laserowo i skrystalizowana, 2 strefa zahartowana laserowo w stanie stałym, 3 - strefa przejściowa, 4 - materiał rodzimy