1003268157

INŻYNIERIA ŚRODOWISKA - MŁODYM OKIEM TOM 7. 2014

Do najczęściej stosowanych środków chemicznych nazywanymi mineralizatorami

należą:

-    Chlorek wapnia CaCh - powstaje w wyniku reakcji wapnia z kwasem węglowym lub jako produkt uboczny przy wytwarzaniu kwasu węglowego, bądź przy tworzeniu sody metodą amoniakalną. Sprzedawany jest w postaci krystalicznej, jako bezbarwne bryły lub płatki [5]. W procesie mineralizacji jest stosowany jako wodny roztwór, którego stężenie jest dokładnie dobierane do warunków produkcji i najczęściej wynosi 3-6%. Przedawkowanie tego środka powoduje wykwity soli na powierzchni gotowych wyrobów, podwyższa higroskopijność tworzywa oraz działa silnie korodując na stal zbrojeniową [6].

-    Szkło wodne - tworzy krzemiany alkaliów o różnym składzie stechiometrycznym. W handlu spotyka się je jako stopione masy lub ich roztwory wodne. W budownictwie znajduje zastosowanie szkło wodne sodowe i potasowe. Z badań przeprowadzonych na polskich cementach wynika, że powoduje ono gwałtowne przyspieszenie wiązania cementu. Badania z dodatkiem szkła wodnego w ilości od 1 do 5% do wiórobetonu dały potwierdzenie o spadku wytrzymałości na ściskanie po 28 dniach. Spadkowi wytrzymałości towarzyszyło znaczne osuszenie wyrobu [5]. Dodatnią stroną stosowania szkła wodnego, jako środka mineralizującego, jest to, że nie ma ono negatywnego wpływu na stal zbrojeniową, ponieważ nie powoduje jej korozji. Natomiast wadą jest jego wrażliwość na działanie wody oraz dwutlenku węgla zawartego w powietrzu. Należy zabezpieczać je przed wysychaniem oraz działaniem niskich temperatur, gdyż poniżej 0°C zmienia swoją strukturę [6].

-    Siarczan glinu i wapno hydratyzowane - otrzymuje się przez rozpuszczenie wodorotlenku glinowego lub czystego botoksu w kwasie siarkowym i przez odparowanie roztworu. Siarczan glinu łatwo hydratyzuje, tak jak inne sole glinowe, a jego roztwór reaguje kwaśno. Jako środek mineralizujący stosowany jest w postaci uwodnionego roztworu o stężeniu 3 + 5%. Dość duża liczba kwasowa siarczanu glinu (3-5-5 pH) powoduje konieczność stosowania mleka wapiennego w celu zobojętnienia odczynu mineralizatora. Z badań wynika, że siarczan glinu, używany w połączeniu z wapnem hydratyzowanym, jest skutecznym środkiem mineralizującym. Natomiast najlepsze wyniki pod względem wytrzymałościowym uzyskiwano stosując proporcje 1:2, to jest 5-5-6% siarczanu glinu i KU 12% wapna hydratyzowanego w stosunku do masy kruszywa organicznego [5].

-    Siarczan magnezu - tworzy kilka różnych hydratów. Stosowany jest do zarobienia spoiw magnezjowych, jednak wpiływa ujemnie na wytrzymałość tworzywa. Gotowe wyroby nie są odporne na wilgoć. Z przeprowadzonych badań, w trakcie których był stosowany siarczan

9