BEZPIECZEŃSTWO SYSTEMÓW KOMPUTEROWYCH I 11 Problem bezpieczeństwa
Departament Obrony USA w 1985 roku w dokumencie Trusted Computer System Evaluation Criteria (TCSEC), znanym także jako Orange Book, zdefiniował siedem poziomów bezpieczeństwa komputerowego systemu operacyjnego.
Księga ta definiuje wymagania co do systemów przetwarzających poufne informacje. Różne poziomy określają różne sposoby zabezpieczania sprzętu, oprogramowania i danych. Klasyfikacja ta jest tak sformułowana, że wyższe poziomy posiadają wszystkie cechy poziomów niższych.
Minimalna ochrona (ang. minimal protection). Klasa D jest określa najniższy poziom bezpieczeństwa oznaczający całkowity brak wiarygodności systemu. Poziom ten nie wymaga certyfikacji, ponieważ cechuje go brak jakichkolwiek zabezpieczeń. Jedyne co można zrobić to ograniczyć fizyczny dostęp do systemu. Każdy użytkownik, który ma dostęp do systemu może w tym systemie zrobić wszystko.
Dobrowolna kontrola dostępu (ang. discretionary security protection). Każdy użytkownik kontroluje dostęp do obiektów, których jest właścicielem i zezwala na dostęp według własnego uznania. Dostęp może być inny dla właściciela, grupy czy pozostałych użytkowników. Przed rozpoczęciem pracy użytkownik musi zalogować