1105140787

4.2 Otrzymywanie stali

4.2.1. Materiał nauczania

Stalą nazywamy stop żelaza i węgla, gdy zawartość węgla nie przekracza około 2%, który w dalszym procesie jest obrobiony plastycznie.

Ze względu na skład chemiczny można rozróżnić dwie zasadnicze grupy stali:

-    stale niestopowe,

-    stale stopowe.

Ze względu na podstawowe zastosowanie stale niestopowe dzielimy na:

-    stale konstrukcyjne,

-    stale narzędziowe.

Ze względu na podstawowe zastosowanie stale stopowe dzielimy na:

-    stale konstrukcyjne,

-    stale narzędziowe.

-    stale o szczególnych właściwościach.

Aby otrzymać stal z surówki stosuje się różne metody. Najbardziej rozpowszechnioną jest metoda konwertorowa. Wytapianie stali w konwertorach polega na przedmuchiwaniu powietrza lub tlenu przez roztopioną surówkę w specjalnych zbiornikach wykonanych ze stali oraz wyłożenia ceramicznego (ogniotrwałego) o kwaśnym lub zasadowym odczynie.

W trakcie procesu utleniają się wówczas krzem, mangan i węgiel, rzadko fosfor i siarka, zawarte w surówce.

Powstałe w ten sposób tlenki przechodzą do żużla lub w postaci gazu opuszczają konwertor.

Między innymi rozróżniamy metodę Bessemera i Thomasa. W konwerterze Bessemera wyłożenie miało odczyn kwaśny, a w Thomasa zasadowy. Wyłożenie zasadowe pozwala na redukcję fosforu, który nie był usuwany w konwerterze Bessemera. W obu konwertorach od dołu wdmuchiwane jest powietrze.

Źródło: Okoniewski S.: Technologia maszyn. WSiP. Warszawa 1995

W metodzie konwertorowo - tlenowej ( LD ) dmuch usytuowany jest u góry i dzięki temu możliwe jest stosowanie czystego tlenu. Metoda ta jest najbardziej rozpowszechniona. Procesy zachodzące w konwertorach nazywamy świeżeniem surówki.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"

10