Decyzją Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 16 stycznia 2008 Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu uzyskał uprawnienia do prowadzenia kształcenia na nowym, autonomicznym kierunku Inżynieria Naftowa i Gazownicza.
Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu od początku swojej 40-letniej działalności kładł nacisk na aktywność dydaktyczną. Kształcenie studentów prowadzono na studiach inżynierskich (niestacjonarnych), magisterskich uzupełniających (SUM), jednolitych studiach magisterskich, jak też na studiach podyplomowych i doktoranckich. Od roku akademickiego 2007/2008 wprowadzony został 2-stopniowy system kształcenia na studiach stacjonarnych. Absolwenci wszystkich rodzajów studiów Wydziału Wiertnictwa, Nafty i Gazu tworzą kadrę specjalistów, dla szeroko rozumianego przemysłu naftowego, a przede wszystkim dla górnictwa naftowego i towarzyszących mu gałęzi pokrewnych.
Proces kształcenia realizowany byt w ramach 5 specjalności w ramach jednego kierunku Górnictwo i Geologia:
- Wiertnictwa i Geoinżynierii;
- Gazownictwa Ziemnego;
- Eksploatacji i Ochrony Złóż Surowców Płynnych;
- Ochronie Środowiska w Gospodarce,
- Ekonomiki i Zarządzaniem Produkcją w Przemyśle Naftowym i Gazowniczym.
Takie usytuowanie dydaktyki nie w pełni sprzyjało Wydziałowi w profilowaniu kształcenia, podejmowaniu współpracy naukowej oraz wymianie studentów z uniwersytetami posiadającymi wydziały lub/i kierunek kształcenia w zakresie „Inżynierii naftowej" - np. Uniwersytet Techniczny w Miskolcu, Uniwersytet Techniczny we Freibergu, Uniwersytet Techniczny w Clausthal oraz Uniwersytet Techniczny w Trondheim (NTNU). Lukę tę wypełniały specjalności „Gazownictwo Ziemne" oraz „Eksploatacja i Ochrona Złóż Surowców Płynnych” oraz częściowo „Wiertnictwo i Geoinżynieria". Dzięki temu Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu mógł zostać wpisany na światową listę szkół wyższych i wydziałów kształcących specjalistów (inżynierów - BScEng. oraz magistrów inżynierów -MScEng.) w zakresie inżynierii naftowej i gazowniczej ( Ust of Petroleum Engineering and Technology Schools).
Obecne trendy w światowej i europejskiej gospodarce surowcami energetycznymi, konieczność nowoczesnego gospodarowania krajowymi złożami węglowodorów, szczególnie gazu ziemnego oraz wprowadzanie polityki dywersyfikacji źródeł zaopatrzenia Polski w węglowodorowe surowce energetyczne, uzasadniały konieczność wyodrębnienia osobnego i nowoczesnego kierunku kształcenia specjalistów dla przemysłu naftowego, mogących znaleźć relatywnie łatwo zatrudnienie w kraju i za granicą.
W roku akademickim 2006/2007 Władze Wydziału Wiertnictwa,
Nafty i Gazu podjęty działania mające na celu utworzenia nowego autonomicznego kierunku studiów o nazwie „Inżynieria Naftowa i Gazownicza".
Spis treści
Inżynieria Naftowa i Gazownicza 3
Sztuka zaistniała w przestrzeni AGH 4
Polowe zarządzanie dojrzałymi złożami 5
Cykl międzynarodowych konferencji matematycznych 7
Węgiel brunatny szanse i zagrożenia... 7
Uwagi o realizacji projektu IUWMM 8
Wykłady na Uniwersytecie Stanforda 9
Wartości niematerialne i prawne 10
Zmiany regulaminowe nagród imienia 11
VII Konkurs o Nagrodę
Posiedzenia Senatu
w dniach 16 i 30 stycznia 2008 13
Wszyscy walczą, a AGH wygrywa! 17
DKF„Rotunda'- najlepszy w Polsce! 19
Refleksje nad „Sonderaktion Krakau* 20
ISSN -1425-4271
„Biuletyn AGH* - Magazyn Informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej nr 2, styczeń 2008 r.
Redaguje zespók
Zbigniew Sulima (redaktor naczelny),
Stali współpracownicy: Anna Kryś-Dyja, Małgorzata Krotoszyńska, Zespół Informacji i Promocji Adres redakcji:
AGH, paw. A-0, pok. 16 al. Mickiewicza 30,
30-059 Kraków, tel. (12) 617-34-49 bip_agh@agh.edu.pl www.biuletyn.agh.edu.pl Opracowanie graficzne, skład: Scriptorium„TEXTURA’ e-mail: textura@krakow.home.pl
Drukarnia „Kolor Art" s.c ul. Kotlarska 34,31-539 Kraków tel. (12) 421-09-86 Kolportaż:
Sekretariat Główny AGH i redakcja Nakład: 2200 szt. bezpłatnych Redakcja zastrzega sobie prawo skracania i adjustacji tekstów.
Na okładce: W dniu 23 stycznia odsłonięto 5 rzeźb usytuowanych ba terenie AGH, fotografia wykonana w dniu 7.112008 r. w podczas ostatnich etapów prac na rzeźbami - fot. Z. Sulima
Biuletyn AGH 2-2008 3