Roztwór koloidalny efekt Tyndalla
Roztwór właściwy brak efektu
Termin, który stanow i nagłówek tego akapitu jest trudny do zdefiniowania. Dlatego przedstawię Ci dwie równoległe definicję, które są ze sobą zgodne i poniekąd stanowią swoje dopełnienie.
Zgodnie z IUPAC rozpuszczalność to:
maksymalna ilość substancji jaką można rozpuścić w 100 gramach rozpuszczalnika wdanych
warunkach temperatury i ciśnienia.
Ale rozpuszczalność możemy określić także jako:
dolno.ść substancji chemicznych do rozpuszczania się w rozpuszczalniku, tworząc mieszaninę
homogeniczną roztwór.
Niezależnie od tego jak zdefiniujemy ten termin, o rozpuszczalności możemy pow iedzieć, że:
• jest charakterystyczna dla każdej substancji (rozpuszczonej jak i rozpuszczalnika),
• zależy od temperatury - wraz z nią wzrasta.
• rozpuszczalność gazów wyjątkowo zależy od ciśnienia i temperatury (przy wzroście temperatury rozpuszczalność maleje).
Roztwór, w którym w- danych warunkach rozpuszczono maksymalną ilość substancji (która wynika z wartości jego rozpuszczalności) jest nazywany roztworem nasyconym. Natomiast taki. wr którym można jeszcze rozpuścić pewną ilość substancji (nim zostanie spełniona wartość rozpuszczalności) jest nazyw-any roztworem nienasyconym.
Zarówno roztwór nasycony może przechodzić w nienasycony, jak i na odwrót. Zabiegi laboratoryjne, które mogą sprzyjać przejściom ujęto na poniższym schemacie (nie dotyczy roztworów gazów):
• obniżenie temperatury roztworu
c
c
(J
ir.
.5
/.
• usunięcie pewnej ilości i rozpuszczalnika
• dodanie do roztworu substancji i rozpuszczonej
podwyższenie temperatury roztworu
• dodanie rozpuszczalnika do roztworu
• wykrystalizowanie z roztworu substancji rozpuszczonej