2277151116

Mateusz Popie/

•    Analogia medyczna: kryminologia powinna stawiać diagnozę (na czym polega odmienność sprawcy); przepisywać terapię (jak usunąć ow ą odmienność, tj. sprawcę „wyleczyć”);

6.    Prawo karne sprawcy

•    Kara i inne środki stosowane wobec sprawcy przestępstwa nie powinny służyć przede wszystkim realizacji tak czy inaczej rozumianej koncepcji kary sprawiedliwej;

•    Nie powinny też służyć odw etowi czy odstraszaniu (leczenie objawowe);

•    Kara powinna oddziaływać na przyczyny przestępczości;

Istota prawa karnego sprawcy:

•    Celowy charakter kary;

•    Prewencyjny charakter kary: karę wymierza się po to. aby nie popełniano (ponownie) przestępstwa;

•    Prewencja indywidualna (specjalna)

•    Oddziaływanie karą na sprawcę (ang. Treatment, niem. Behandlung); kara nie ma być tylko dolegliwością; kara ma „leczyć”;

•    Kara ma być dostosowana nie do tego co sprawca uczynił (strona przedmiotowa), lecz do tego kim on jest (przede wszystkim jego właściwości i warunki osobiste, w mniejszym stopniu strona podmiotowa);

7.    Kryminologia jako nauka stosowana na usługach prawa karnego

•    Kryminalistyka ma dostarczać naukowych metod wykrywania sprawców przestępstw i dowodzenia ich winy

•    Kryminologia ma dostarczać naukowych metod postępowania ze sprawcami przestępstw

Kryminologia pozytywistyczna

Kryminologia jako nauka stosow ana na usługach prawa karnego

•    Jeśli kara ma mieć charakter korekcjonistyczny, jej wymiar nie jest kwestią czysto normatywną

•    Jeśli kara ma być dostosowana do tego kim sprawca jest, musi opierać się na stosownej diagnozie owego sprawcy:

•    Taka diagnoza wymaga „wiadomości specjalnych"

•    Taką diagnozą jest w stanie postaw ić ekspert - kryminolog;

Dwa nurty kryminologii pozytywistycznej

•    Nurt indywidualistyczny (paradygmat rodzajów ludzi): przyczyny przestępstwa tkwią w samej jednostce:

-> Koncepcje biologiczne i antropologiczne przyczyn przestępstwa;

-> Koncepcje psychologiczne przyczyn przestępstwa;

•    Nurt środow iskowy (paradygmat rodzajów otoczenia): przyczyny przestępstwa tkw ią w środow isku jednostki;

Koncepcje socjologiczne przyczyn przestępstwa:

Kryminologia pozytywistyczna: teoria kontroli Emile Durkheim (1858 - 1917)

Szczególny przypadek teorii kontroli w kryminologii (E. Durkheim)

•    „odwrócona” wersja pytania etiologicznego w wersji Lombroso:

>pytanie durkheimowski:

-> Dlaczego większość ludzi nie popełnia przestępstw?

•    Sprawca przestępstwa nie różni się zasadniczo od innych

•    Wszyscy ludzie są tak samo skłonni

•    Większość nie robi tego dzięki mechanizmom kontroli.

•    W przypadku niektóryeh ludzi mechanizmy te zawodzą jednak.

•    Pesymistyczna wizja natury człowieka

•    Ludzie bez kontroli są skłonni do przestępstwa

Czy teoria kontroli w kryminologii należy do nurtu klasycznego czy pozy ty wistycznego?

•    Z klasycyzmem łączy' ją pesymistyczna wizja natury' ludzkiej, powszechnej skłonności do zła; nieodzowności kontroli społecznej dla utrzymania zlą w ryzach

•    Z pozytywizmem łączy'ją jednak więcej:

Koncentracja na osobie sprawcy przestępstwa: