125
Motion Capture
Rys. 2. Analiza własności widma amplitudowego rotacji uda i podudzia.
W pierwszym doświadczeniu, zgodnie z przedstawionym wcześniej opisem, przy pomocy metody DTW porównywano sygnały rotacji X, Y oraz Z uda. Materiał badawczy pochodził z grona wyselekcjonowanych plików MC. Ich wspólną cechą było przechowywanie informacji o ruchu przeprowadzonym w kierunku obserwatora. Ruch ten odbywał się w linii prostej. Spośród tych plików został wybrany jeden wzorcowy (iarmout.bvh) reprezentujący najbardziej typowy ruch, do którego badane było podobieństwo pozostałych. Każdy sygnał różnił się od pozostałych m.in długością. Zgodnie z własnościami metody DTW długości wszystkich badanych sygnałów były dostosowywane do długości sygnału wzorca. Koszt niniejszej operacji jest miarą podobieństwa sygnałów. Koszt dostosowania sygnałów względem odpowiednich osi stanowi współrzędne punktów w przestrzeni podobieństwa sygnałów. Tak uzyskane wyniki widnieją na rysunku 3.
Rys. 3. Koszt dostosowania sygnałów rotacji osi X, Y. Z metodą DTW do sygnału armout.bvh
Otrzymane w taki sposób wykresy należy interpretować inaczej niż w przypadku metod opartych na analizie widma amplitudowego - punkty bliższe początkowi układu współrzędnych reprezentują ruchy bardziej podobne do wzorca.