2749771972

1. Aktywizujące metody w nauczaniu matematyki (wykład specjalistyczny Q) Specjalność    N+NI    Poziom    4    Status    W

L. godz. tyg.    2 W+ 2 L    L. pkt.    5    Socr. Codę    11.1

Wymagania wstępne: Dydaktyka matematyki 2 Treści kształcenia:

Przegląd i charakterystyka metod aktywizujących stosowanych w procesie nauczania matematyki: metoda przypadków (zdarzeń) a metoda sytuacyjna, metoda inscenizacji, drama, burza mózgów, metoda projektów, dyskusja panelowa (dyskusja obserwowana) itp. Metoda pracy z podręcznikiem - wypracowywanie i wdrażanie metodycznych koncepcji dotyczących nauki czytania tekstu matematycznego na różnych poziomach edukacji. Nowoczesnych środki dydaktyczne: kalkulator graficzny oraz tablica multimedialna na lekcjach matematyki.

Efekty kształcenia:

W zreformowanej szkole każdy nauczyciel potrzebuje szeregu nowych umiejętności. Pragniemy naszych studentów wyposażyć w najważniejsze z nich: praca w zespole, stosowanie nowoczesnych środków dydaktycznych oraz nauczanie metodami aktywizującymi. Metody te zwiększają skuteczność nauczania, sprawiają, że zajęcia stają atrakcyjne dla ucznia, zwiększają jego zainteresowanie przedmiotem, wyzwalają ciekawość i zaangażowanie. Wspomagającą rolę dla stosowanych metod pełnią odpowiednio dobrane środki dydaktyczne takie jak: komputer, kalkulator graficzny i tablica multimedialna.

Zaliczenie przedmiotu: egzamin.

Literatura

1.    Arends R. I., Uczymy się nauczać, WSiP, Warszawa 1994.

2.    Konior J., Materiały do studiowania dydaktyki matematyki - prace Prof. dr hab. Jana Koniora, tom IV, Szkoła Wyższa im. Pawła Włodkowica, Płock 2002.

3.    Nalaskowski S., Metody nauczania, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2000.

4.    Samsel J., Tekst matematyczny w nauce początkującego studenta, Matematyka Społeczeństwo Nauczanie, 18 (I), str. 1- 9, 1997.

5.    Samsel J., Propozycja dotycząca początków nauki czytania tekstu matematycznego w szkole - Materiały do Zajęć z Dydaktyki Matematyki 1 - pod red. B. Rabijewskiej, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1998.

Prowadzący: dr Joanna Samsel - Opałla.

2. Algebry Boole’a (wykład monograficzny [])

Specjalność    F+M+S+N+NI    Poziom    4    Status    W

L. godz. tyg.    2 W-t- 2 K    L. pkt.    5    Socr. Codę    11.1

Wymagania wstępne: brak Treści kształcenia:

Definicja i elementarne własności algebraiczne. Algebra Boole’a jako krata. Filtry i ideały; algebry ilorazowe. Homomorfizmy algebr Boole’a; twierdzenie Stone’a o reprezentacji algebr Boole’a. Algebry wolne i algebry atomowe. Zbiory niezależne w algebrach Boole’a. Algebry Boole’a zupełne. Zastosowania algebr Boole’a w innych działach matematyki.

Efekty kształcenia:

Umiejętność posługiwania się pojęciami i metodami wypracowanymi w teorii algebr Boole’a oraz stosowania ich w innych dziedzinach takich jak abstrakcyjna teoria miary, a także w logice i topologii. Zaliczenie przedmiotu: egzamin.

Literatura

1.    A. Błaszczyk, S. Turek, Teoria mnogości, PWN Warszawa 2007

2.    T. Traczyk, Wstęp do teorii algebr Boole’a, PWN Warszawa 1970

3.    R. Sikorski, Boolean algebras, Academic Press New York 1964

2